een Pragmatische Observationele study naar congestie proFIeLen in patiEnten met Acuut Hartfalen

Acuut hartfalen wordt gekenmerkt door tekenen en symptomen van congestie. Op
dit moment is de enige beschikbare behandelingsoptie de toediening van
lisdiuretica, welke natriurese en daaropvolgende diurese induceert, resulterend
in decongestie. Helaas reageert bijna de helft van de patiënten met acuut
hartfalen zonder een duidelijke oorzaak niet adequaat op deze therapie. Een van
de redenen kan verband houden met de opvallende heterogeniteit in
congestieprofielen. Daarom is er behoefte aan een betere fenotypering van
congestie en een gepersonaliseerde benadering van decongestie. Dit geldt met
name bij patiënten met een scheiding tussen weefsel en intravasculaire
congestie, omdat in dit geval vloeistof uit de extravasculaire compartimenten
moet worden gemobiliseerd.

Het doel van het onderzoek is het identificeren van verschillende congestie
profielen en de associatie van deze specifieke profielen met respons op
behandeling en uitkomsten te onderzoeken.

Observationeel prospectief cohort onderzoek

In dit onderzoek zullen patiënten worden onderworpen aan aanvullende procedures
en onderzoeken. De behandeling wijkt niet af van de standaardzorg. Naast een
echocardiogram (vaak uitgevoerd als standaardzorg), krijgen patiënten
aanvullend echografisch onderzoek van het hart, longen en nieren, een
fibroscan van de lever, sublinguale zijstroom-donkerveldbeeldvorming en extra
bloed- en urineverzameling. De risico's van echoscopisch onderzoek en de
fibroscan zijn zeer beperkt, aangezien het beide geen invasieve ingrepen zijn.
Overleving en heropname worden na 6 maanden telefonisch beoordeeld.

Substudie glycosaminoglycanen netwerk
Om het glycosaminoglycaannetwerk in de huid te evalueren, worden biopsieën
genomen aan de mediale zijde van de mediale zijde van de kuit. Hoewel beperkt,
bestaat er bij een huidbiopsie altijd een kans op infectie, slechte genezing en
pijn.

Substudie perifere veneuze congestie:
Om het effect van perifere veneuze congestie en endotheel dysfunctie op
plasma-eiwitten te bestuderen, worden bloedmonsters afgenomen via een
intraveneuze lijn voor en na het opblazen van een drukmanchet, terwijl een
druktransducer de perifere veneuze druk meet. Patiënten ondergaan ook een
reactieve hyperemie index om de link tussen plasma-eiwitten en endotheel
dysfunctie te onderzoeken. Deze methoden worden goed verdragen, met minimale
bijwerkingen zoals blauwe plekken of pijn, en zelden milde infecties of
bloedingen.