De externe validatie van een predictiemodel voor anatomisch recidief van een cystocèle na een primaire voorwandplastiek

Verzakkingen komen heel veel voor. Een vrouw heeft in haar leven ongeveer
13-19% kans op het ondergaan van een operatie vanwege een verzakking. De meest
voorkomende vorm van een verzakking is de blaasverzakking (cystocèle).
De meest frequent uitgevoerde operatie bij een cystocèle is de primaire
voorwandplastiek waarbij er gebruik wordt gemaakt van eigen weefsel. Helaas
kent de voorwandplastiek een grote kans op een anatomisch recidief (31-59%
kans), een re-operatie wordt dan ook frequent uitgevoerd. Er is een
predictiemodel ontwikkeld door Vergeldt et al., wat het risico op een
anatomisch recidief na een primaire voorwandplastiek kan voorspellen. Dit model
moet extern gevalideerd worden voordat het in de dagelijkse praktijk van de
(uro)gynaecoloog gebruikt kan gaan worden.

Het primaire doel van dit onderzoek is de externe validatie van het
predictiemodel dat (preoperatief) de kans op een anatomisch recidief van een
cystocèle voorspelt nadat deze patiënte een primaire voorwandplastiek heeft
ondergaan.

Het secundaire doel van deze studie is het vaststellen van (andere)
risicofactoren voor anatomisch en subjectief recidief cystocèle (1 jaar na de
operatie) bij vrouwen die een primaire voorwandplastiek hebben ondergaan.
Risicofactoren die onderzocht zullen worden zijn de volgende
- leeftijd ten tijde van de operatie
- BMI
- pariteit en aantal vaginale bevallingen
- het hebben gehad van een kunstverlossing bij de bevalling
- preoperatief POPQ stadium 3 of 4
- positieve familieanamnese voor verzakking (moeder en/of zus met een
verzakking)
- aantal compartimenten betrokken
- simultane prolapschirurgie in ander compartiment ten tijde van de primaire
voorwandplastiek
- spierdefecten van de musculus levator ani (te zien op 3D echoscopie)
- de oppervlakte van de hiatus van de musculus levator ani (te zien op 3D
echoscopie)

Het onderzoek is een observationele prospectieve cohortstudie, met prospectieve
follow-up van vrouwen die behandeld zijn voor een cystocèle in de deelnemende
centra.

De deelnemende patiënten zullen geen direct voordeel hebben van deelname aan
deze studie. De resultaten van deze studie en de externe validatie van het
predictiemodel zullen in de toekomst helpen om patiënten met een hoog of juist
laag risico voor een recidief cystocèle na primaire voorwandplastiek te
identificeren.
Het uiteindelijke doel is het ontwikkelen van een gepersonaliseerde keuzehulp
voor patiënten die behandeld gaan worden voor een cystocèle.

De kans op schadelijke gevolgen als gevolg van het onderzoek is zo goed als
afwezig. De enige mogelijke nadelen van deelname aan deze studie zijn het
mogelijke discomfort van de echo en het gynaecologisch onderzoek en het
invullen van de vragenlijsten en de tijd die deze onderzoeken kosten.