Vergelijking van de posterolaterale en direct anterieure benadering bij het plaatsen van een ongecementeerde totale heupprothese: uitkomsten van de behandeling en kosteneffectiviteit

Het plaatsen van een totale heupprothese is een chirurgische ingreep waarbij
het heupgewricht in zijn geheel wordt vervangen door een implantaat, en is één
van de meest voorkomende orthopaedische operaties. Er zijn verschillende
manieren om het heupgewricht chirurgisch te benaderen met verschillen in plaats
van incisie, schade aan weefsels en postoperatief beleid. De anterieure
benadering (Engels: Direct Anterior Approach (DAA)) krijgt vanuit de
orthopaedie wereldwijd steeds meer aandacht bij het plaatsen van een totale
heupprothese. Bij de DAA worden geen spieren doorgenomen. Uit de literatuur
zijn er aanwijzingen dat het gebruik van de DAA resulteert in kortere
opnameduur in het ziekenhuis, hogere patiënttevredenheid en betere
kosteneffectiviteit in vergelijking met de meer gebruikelijke posterolaterale
benadering (Engels: Posterolateral Approach (PLA)). Bij de PLA dient de
operateur meerdere spieren los te maken om het heupgewricht te kunnen bereiken.
Het doel van deze studie is om de klinische, functionele en chirurgische
resultaten alsook de kosteneffectiviteit van de DAA te meten in vergelijking
met de PLA bij het plaatsen van een totale heupprothese. De voorgestelde studie
is een gerandomiseerd klinisch onderzoek met parallelle groepen in één klinisch
centrum, met gebalanceerde randomisatie (1:1) en een follow-up van 1 jaar. 120
patiënten boven de 18 jaar met heupartrose waarbij een ongecementeerde totale
heupprothese geïndiceerd is zullen worden geïncludeerd. Klinisch resultaat is
gedefinieerd als pijn en functie van de heup tijdens verscheidene dagelijkse
bezigheden. Functioneel resultaat zal gemeten worden aan de hand van
verschillende gevalideerde vragenlijsten. Chirurgische resultaten, inclusief
operatietijd en peroperatief bloedverlies, zullen worden geregistreerd. Een
kosteneffectiviteitanalyse met een Budget Impact Analysis zullen worden
verricht.

Met deze studie kunnen we vaststellen of het gebruik van de DAA betere
kortetermijnsresultaten geeft in vergelijking met de PLA bij het plaatsen van
een totale heupprothese met hogere patiënttevredenheid en kostenverlaging voor
ziekenhuizen en de maatschappij in zijn geheel.

De voorgestelde studie wordt uitgevoerd in één centrum met gerandomiseerde
gelijk verdeelde parallelle groepen, gedeeltelijk geblindeerd met een follow-up
van 24 maanden na de operatie verricht in Noordwest Ziekenhuisgroep Alkmaar.

De te onderzoeken interventie is de direct anterieure benadering van de heup bij het plaatsen van een totale heupprothese. Alle operaties worden uitgevoerd door drie orthopaedisch chirurgen op een standaard operatietafel. Bij de DAA ligt de patiënt op de rug. Het heupgewricht wordt bereikt via de voorkant, waarbij gebruik gemaakt wordt van het oppervlakkige vlak tussen de m. sartorius en de m. tensor fascia lata en het dieper gelegen vlak tussen de m. rectus femoris en de m. gluteus medius. Bij de PLA ligt de patient op de zij. De heup wordt van schuin achteren benaderd, waarbij de m. tensor fascia lata en gluteale fascie worden doorgenomen, de m. gluteus maximus stomp wordt vrij geprepareerd en de aanhechtingen van de m. piriformis, m. obturator externus en de mm. gemelli worden doorgesneden. Bij alle operaties wordt dezelfde heupprothese gebruikt (Corail Hip System, DePuy Synthes, Warsaw, Indiana, United States of America), waarbij de maat bij iedere patiënt opnieuw wordt gemeten aan de hand van de anatomie van de betreffende patiënt. Afhankelijk de afspraken tussen het management en de industrie kan de leverancier van de prothese gewijzigd worden waarbij gebruik zal worden gemaakt van het Polar systeem voor een totale heup (Smith and Nephew, Warsaw Indiana, united States of America) met een gelijkwaardig design als het eerdergenoemde Corail systeem.

Gezien het feit dat zowel de interventie als de controle behandeling beide
worden toegepast in de huidige standaard zorg zonder voor zover bekende
toegenomen risico's voor de patienten, verwachten wij dat het risico van
meewerken aan de studie minimaal is. De toegenomen belasting van het onderzoek
bestaat uit het invullen van de vragenlijsten en het meewerken aan de
loopanalyses, en voor een klein aantal patienten (2x15) uit het ondergaan van
een CT-scan of MRI-scan, beide onderzoeken die zeer regelmatig worden
uitgevoerd.