Albuminurie-screening voor vroege opsporing van chronische nierschade bij patiënten in de eerste lijn

Chronische nierschade, cardiovasculaire aandoeningen en Diabetes Mellitus zijn
nauw verbonden. Het verminderen van cardiovasculaire risicofactoren heeft
effect op het voorkomen van cardiovasculaire aandoeningen en nierschade. Vroege
detectie en passende behandeling van nierziekte is belangrijk omdat het
cardiovasculaire complicaties en orgaanschade beter kan voorkomen dan late
behandeling. Er is een relatie tussen albuminurie en nier- en cardiovasculaire
aandoeningen. Verhoogde albuminurie heeft een relatief hoge prevalentie in de
algemene populatie (5-9%). De prevalentie van albuminurie is hoger in patiënten
met type 2 Diabetes Mellitus (20-40%) en in patiënten met hypertensie (10-15%).
Adequate albuminurie behandeling in vroege stadia kan cardiovasculaire
aandoeningen en verdere nierschade voorkomen. Epidemiologische data zijn
schaars, maar laten zien dat albuminurie metingen onvoldoende plaatsvinden, ook
bij patienten met hoog-risico. Hierdoor wordt het niet altijd herkend en dus
niet behandeld. Het doel van deze studie is om te evalueren of en hoe vroege
identificatie van chronische nierschade door gerichte screening voor
albuminurie haalbaar is in de eerstelijnszorg (bij huisartsen en apotheken), om
herkenning en behandeling te kunnen optimaliseren.

Primaire doelen:
Een studie uitvoeren om:
1. De prevalentie van verhoogde albuminurie in Nederland te bepalen in
deelnemers met een hoog risico op nierschade
2. Te evalueren welke manier van screenen het meest effectief is gebaseerd op
de kosten per geïdentificeerde patiënt met verhoogde albuminurie, via apotheken
of via huisartspraktijken.

Secundaire doelen:
1. De prevalentie in Nederland schatten van onbekende nierschade in deelnemers
met een hoog risico op nierschade
2. De prevalentie in Nederland schatten van persisterende verhoogde albuminurie
ondanks adequate behandeling met renine-angiotensine systeem (RAS) inhibitors
in deelnemers met een hoog risico op nierschade.
3. De frequentie van cardiovasculaire risicocontrole door huisartsen na
gerichte screening op albuminurie.
4. De frequentie van veranderingen in het voorschrijven van cardio-metabole
geneesmiddelen na gerichte screening.

Cross-sectionele studie bij Nederlandse huisartsen en apothekers

Alle geselecteerde deelnemers wordt gevraagd vrijwillig deel te nemen en een
toestemmingsformulier en korte vragenlijst in te vullen en naar GPRI te
retourneren. Deelnemers wordt gevraagd urine op te vangen met de PeeSpot en dit
naar een lab te sturen met een antwoordformulier voor een albuminurie meting.
Deelnemers worden geïnformeerd over de resultaten, en wanneer er verhoogde
albuminurie wordt gemeten, worden ze gevraagd de meting te herhalen. Als deze
meting negatief is, wordt gevraagd om een derde meting. Als recentelijk (<11
maand geleden) verhoogde albuminurie levels gemeten zijn, is er geen tweede of
derde meting nodig. Als recentelijk (<11 maanden geleden) normale albuminurie
levels gemeten zijn, worden mensen niet uitgenodigd voor dit onderzoek.

Als albuminurie twee keer bevestigd is (>= 3.0 mg/mmol), wordt de meditatielijst
bekeken en cardiovasculaire risicofactoren (bloeddruk, hartslag, gewicht,
lengte, point of care HbA1c en creatinine bepaling) worden bepaald. Deze
metingen zijn niet-invasief en onderdeel van de standaardbehandeling in de
huisartsenpraktijk, ze zijn niet geassocieerd met een risico voor de deelnemer.
Een voordeel voor de deelnemer is mogelijk eerdere detectie van albuminurie
door de screening, dit levert de deelnemer gezondheidswinst op, doordat
adequaat behandeld kan worden en daardoor erger voorkomen kan worden.