The TREMBLE studie: een multicenter gerandomiseerde gecontroleerde trial tussen wakkere en narcose tractografie ondersteunde diepe hersenstimulatie bij essentiële tremor

Diepe hersenstimulatie (DBS) van de thalamus is een effectieve chirurgische
behandeling voor patiënten met invaliderende essentiële tremor, ondanks een
optimale farmacologische behandeling. Momenteel wordt de standaard
DBS-procedure uitgevoerd onder plaatselijke verdoving (wakker), wat zeer
belastend is voor de patiënten. Dankzij de vooruitgang in
MRI-tractografietechnieken (het weergeven van verbindingen tussen
hersengebieden met behulp van magnetische resonantiebeeldvorming) kan het
doelgebied voor DBS nu duidelijk worden afgebeeld, waardoor het wellicht
mogelijk is de gehele procedure in slaap uit te voeren zonder dat er
intraoperatieve klinische evaluaties nodig zijn. Verschillende studies,
waaronder een recent gerandomiseerd gecontroleerd DBS-onderzoek bij de ziekte
van Parkinson in het Amsterdam UMC, hebben aangetoond dat narcose DBS veilig
is. Uit dit onderzoek bleek ook dat Parkinson patiënten narcose DBS als minder
invasief ervoeren, zowel psychologisch als fysiek. Logischerwijs verlaagt
narcose DBS ook de operatielast voor patiënten met essentiële tremor. Dit zal
naar verwachting de toegankelijkheid voor DBS vergroten. Hierdoor zouden meer
mensen met essentiële tremor kunnen worden geholpen, en ook in een vroeger
stadium van hun ziekte; meer patiënten zullen langer baat hebben bij DBS. Om te
bepalen of narcose DBS voor essentiële tremor de tremor even goed onderdrukt
als wakkere DBS, is een vergelijkende studie gerechtvaardigd.

Primaire doelstelling: de huidige behandeling van vergevorderde essentiële
tremor optimaliseren. Voor de primaire doelstelling wordt de volgende
onderzoeksvraag beantwoord: Geeft het uitvoeren van thalamus DBS onder algehele
narcose geeft een gelijke reductie in tremor in vergelijking met thalamus DBS
onder lokale verdoving, gemeten met de Essential Tremor Rating Assessment
Scale tremor score.

Secundaire doelstellingen: ziekte gerelateerde dagelijks functioneren,
bijwerken en complicaties, operatietijd, kwaliteit van leven, patiënt
tevredenheid over de uitkomst van de behandeling, patiënt evaluatie van de mate
van belasting van de behandeling.

Deze studie zal de doeltreffendheid van narcose DBS beoordelen in vergelijking
met de huidige standaardpraktijk van wakkere DBS in een multicentrische
prospectieve gerandomiseerde open geblindeerde eindpuntstudie (PROBE). Omdat
zowel de patiënt als de neurochirurg weten dat zij algemene of plaatselijke
anesthesie krijgen, is het niet mogelijk hen te blinderen voor de
behandelingstoewijzing. De patiënten zullen worden geïnstrueerd om de ontvangen
behandeling niet te onthullen aan de arts die de 6-maandsevaluaties en de
neuropsychologische evaluatie uitvoert, teneinde een geblindeerd eindpunt te
verzekeren.

Patiënten worden gerandomiseerd voor DBS onder algehele narcose of DBS onder lokale verdoving. Volgens de standaard DBS procedure worden 2 elektroden in de hersenen geconnecteerd aan een geïmplanteerde neurostimulator, welke subcutaan wordt geplaatst in het subclaviculaire gebied.

Wakkere DBS is zeer belastend en wordt door veel patiënten en zorgverleners
beschouwd als een te invasieve behandeling voor essentiële tremor. Met deze
studie willen wij onderzoeken of narcose DBS bij essentiële tremor de nieuwe
behandelstandaard kan worden. Dit zal naar verwachting de toegankelijkheid voor
DBS vergroten. Hierdoor zouden meer mensen met essentiële tremor geholpen
kunnen worden, en ook in een vroeger stadium van hun ziekte dan nu het geval
is; meer patiënten zullen gedurende een langere periode baat hebben bij DBS.
Verschillende studies, waaronder een recent gerandomiseerd gecontroleerd
DBS-onderzoek bij de ziekte van Parkinson in het Amsterdam UMC, hebben
aangetoond dat narcose DBS veilig is en een kortere procedureduur heeft. Het
voorgestelde onderzoeksproject betreft behandelopties die in de dagelijkse
praktijk tot de standaardzorg behoren. De therapieën zullen niet worden
gecombineerd met andere onderzoeksproducten. Beide behandelingen hebben een
laag risico op ernstige complicaties en een hoger risico op kleine
bijwerkingen. Er zal een regelmatige follow-up plaatsvinden. Deelname aan dit
onderzoek vormt een matig risico volgens de NFU-criteria voor onderzoek bij de
mens.