Een tweevoudig cross-overonderzoek met een enkele dosis bij gezonde vrijwilligers om de farmacokinetiek (PK) van salbutamol te vergelijken die wordt toegediend via inhalatoren met afgemeten doses die de drijfgassen HFA-152a en HFA 134a bevatten

Salbutamol is en goedgekeurd medicijn dat momenteel wordt gebruikt voor de
behandeling van astma. Astma is een ziekte waarbij de luchtwegen vernauwd zijn
door ontsteking en aanspanning van de spieren in de longen. Dit leidt tot
ademhalingsmoeilijkheden zoals kortademigheid. Salbutamol zorgt ervoor dat de
spieren in de longen ontspannen, waardoor de luchtwegen worden geopend en
astmasymptomen worden verlicht en voorkomen.

Bepaalde geneesmiddelen worden toegediend met behulp van een inhalator
(pufjes). Een inhalator kan drijfgas bevatten om de juiste hoeveelheid van het
geneesmiddel op een goede manier in de longen te krijgen. Een aantal
drijfgassen die gebruikt worden in inhalators zijn broeikasgassen en zijn
daarom slecht voor het milieu. Dit is bijvoorbeeld het geval voor het drijfgas
dat wordt gebruikt voor de inhalatie (inademing) van salbutamol, het
hoofdbestanddeel van het astmaproduct Ventolin Evohaler®. De opdrachtgever test
daarom nu een alternatief drijfgas dat minder slecht is voor het milieu. Om te
testen of het alternatieve drijfgas net zo goed werkt als het oorspronkelijke
drijfgas, zullen we de bloedspiegels van salbutamol vergelijken wanneer de
verschillende drijfgassen worden gebruikt.

We zullen ook de veiligheid en verdraagbaarheid van salbutamol onderzoek
wanneer het wordt toegediend aan gezonde proefpersonen met de inhalator met de
verschillende drijfgassen.

Salbutamol is geen nieuw middel; het wordt al door patiënten met astma gebruikt
en is internationaal op de markt sinds 1968.

Het onderzoek van de keuring tot en met de nacontrole maximaal 33 dagen.
In totaal komt de vrijwilliger 2 keer naar het onderzoekscentrum:
- éénmaal voor de keuring.
- éénmaal voor een verblijf in het onderzoekscentrum van 6 dagen (5 nachten).

Het onderzoeksmiddel salbutamol wordt gegeven met een inhalator, waarbij
verschillende drijfgassen worden gebruikt. Men krijgt salbutamol 1 keer het
oorspronkelijke drijfgas en 1 keer met het alternatieve drijfgas. De volgorde
waarin de vrijwilliger ze krijgt zal door loting worden bepaald. Zowel de
verantwoordelijke arts als de vrijwilliger zal niet weten in welke volgorde de
vrijwilliger ze krijgt. Dit is om ervoor te zorgen dat de resultaten van elke
onderzoeksbehandeling op dezelfde manier worden behandeld.

Het onderzoeksmiddel wordt gegeven na het ontbijt. Na toediening van het
onderzoeksmiddel moet de vrijwilliger 4 uur vasten (niet eten of drinken,
behalve water).

Op de dag waarop de vrijwilliger het onderzoekscentrum binnen komt krijgt de
vrijwilliger training over hoe de vrijwilliger de inhalator moet gebruiken.

Er wordt een onderzoeksbehandeling gegeven op Dag 1 en Dag 4. Elke keer krijgt de vrijwilliger een dosis van 800 microgram van salbutamol. Dit wordt gegeven door 8 pufjes in te ademen van elk 100 microgram met 20 seconden tussen elk pufje.

Bloedafname
Bloedafnames kunnen pijn doen of een bloeduitstorting geven. Het gebruik van
een verblijfscanule (een slangetje in een ader in de arm) kan soms leiden tot
ontsteking, zwelling, verharding van de ader, of bloedstolling en bloeding
(blauwe plekken) rondom de prikplaats. Bij sommige personen kan een bloedafname
soms bleekheid, misselijkheid, zweten, lage hartslag, of bloeddrukdaling met
duizeligheid of flauwvallen veroorzaken.

Alles bij elkaar nemen we van de keuring tot de nacontrole ongeveer 314
milliliter (ml) bloed bij de vrijwilliger af. Deze hoeveelheid geeft bij
volwassenen geen problemen. Ter vergelijking: bij de bloedbank wordt 500 ml
bloed per keer afgenomen in één keer. Als de onderzoeker dit nodig vindt om de
veiligheid van de proefpersoon te kunnen waarborgen, kunnen extra bloedmonsters
worden genomen voor eventueel aanvullende testen. Als dit gebeurt dan kan de
totale hoeveelheid afgenomen bloed meer zijn dan de hierboven aangegeven
hoeveelheid.

Hartfilmpje
Voor het maken van een hartfilmpje worden elektroden (kleine, plastic
pleisters) op de vrijwilliger zijn armen, borst en benen geplaatst. Langdurige
toepassing van deze elektroden kan huidirritatie (huiduitslag en jeuk)
veroorzaken.

Coronavirus test
Monsters voor de coronavirus test zullen met wattenstaafjes achter in de
vrijwilliger zijn neus en keel worden afgenomen. Het afnemen van de monsters
duurt slechts enkele seconden, maar kan ongemak veroorzaken en een onaangenaam
gevoel geven. Het afnemen van een monster achter in de vrijwilliger zijn keel
kan er toe leiden dat de vrijwilliger moet kokhalzen. Wanneer het monster
achter in de vrijwilliger zijn neus wordt afgenomen kan de vrijwilliger een
prikkelend gevoel ervaren en kunnen de vrijwilliger zijn ogen gaan tranen.

Inhalator
Voor elke dosis wordt de vrijwilliger gevraagd om snel achter elkaar 8 pufjes
(inhalaties) van salbutamol te nemen. Er is een kans dat het nemen van meerdere
diepe ademhalingen ertoe kan leiden dat sommige personen zich duizelig of licht
in het hoofd voelen en gevoelloosheid of tintelingen in hun handen of rond hun
mond voelen. Dit is meestal onschadelijk en stopt meestal nadat de vrijwilliger
een tijdje normaal heeft geademd.