KWANTIFICEREN EN OPTIMALISEREN VAN PROTHESE UITLIJNING VOOR GEBRUIKERS VAN EEN BOTVERANKERDE ONDERBEEN PROTHESE

We willen onderzoeken of een staande röntgenfoto potentieel kan worden gebruikt
voor het optimaliseren van botverankerde prothese uitlijning. In de klinische
praktijk worden aanpassingen van de frontale prothese uitlijning vaak
uitgevoerd. Met name om de frequent voorkomende kniepijn bij gebruikers van
transtibiale botverankerde protheses (BAP) op te lossen. Kniepijn beperkt de
activiteit en het participatieniveau op korte termijn en kan op de lange
termijn leiden tot blijvende schade aan de knie, zoals artrose van de knie. Op
dit moment is het optimaliseren van de prothese-uitlijning een iteratief proces
en hoewel dit vaak resulteert in minder klachten, is het nog onduidelijk welke
uitlijning het meest optimaal is voor BAP-gebruikers. Bovendien missen we
inzicht in de impact van prothetische uitlijning op het implantaat en op andere
gewrichten.

Onze hypothese is dat een betere symmetrie van de belastingslijn resulteert in
meer symmetrische heup- en kniemomenten in het frontale vlak tijdens het lopen.
Een staande röntgenfoto is een hulpmiddel om deze belastingslijn te verkrijgen
en kan daarom een **nuttig hulpmiddel zijn om de prothese uitlijning bij
BAP-gebruikers te optimaliseren. Door de individuele anatomie te respecteren,
verwachten we dat deze uitlijnstrategie een preventief effect heeft op het
ontstaan **van kniepijn. Ten tweede veronderstellen we dat opgelegde
systematische uitlijningsaanpassingen resulteren in een structurele verandering
op knie- en heup- en implantaatmomenten. Deze relatie is van klinisch belang,
omdat deze kan worden gebruikt om de noodzakelijke aanpassingen van BAP
prothese gebruikers te bepalen welke zich in de klinische praktijk met pijn of
ongemak presenteren.

Omdat het belangrijk is om de kennis van de gewichtdragende lijn in een
röntgenfoto te vertalen naar breed toegankelijke bronnen, introduceren we een
tertiair doel. We zullen onderzoeken of de toegankelijke tools voor de prothese
en orthese industrie, zoals de LASAR 3D en 3D motion capture, van nut zullen
zijn om de bevindingen van deze studie te implementeren. Hoewel deze systemen
algemeen worden aanvaard, is het gebruik van de LASAR3D niet gevalideerd. Het
is daarom noodzakelijk om de klinimetrische eigenschappen van de LASAR3D en
zijn potentiële rol bij het optimaliseren en bewaken van de prothese uitlijning
bij transtibiale BAP-gebruikers te onderzoeken.

Een beter begrip van prothese uitlijning en het ontwikkelen van een
objectievere benadering zal resulteren in een verschuiving van een reactieve
behandeling naar een proactieve behandelstrategie binnen prothese
voorzieningen. Het heeft de potentie om prothese problemen te voorkomen of te
verminderen die de gezondheidsgerelateerde kwaliteit van leven beperken.

In de eerste plaats zullen we onderzoeken of de uitlijning middels de
belastingslijn op een radiografisch beeld van het volledige been resulteert in
meer symmetrische heup- en kniemomenten in het frontale vlak tijdens het lopen.
Secundair evalueren we; a) wat de relatie is tussen opgelegde systematische
veranderingen in uitlijning en knie-, heup- en implantaatmomenten en b) of de
methode van gewichtdragende lijnuitlijning leidt tot kortdurende (binnen 2
weken) lichamelijke klachten.

Een monocentrische cross-sectionele studie.

De lasten of risico's die aan dit onderzoek zijn verbonden, zijn beperkt en
verschillen niet fundamenteel van de risico's en lasten van patiënten die een
revalidatiecentrum bezoeken voor regelmatige prothetische aanpassingen.
Röntgenfoto's in de staande positie en uitlijningsveranderingen worden
routinematig uitgevoerd tijdens revalidatie en follow-ups voor gebruikers van
botverankerde protheses in het Radboudumc. De deelnemers aan deze studie kunnen
baat hebben bij een geoptimaliseerde afstemming. In het algemeen kan een beter
begrip van de uitlijning van de prothese mogelijk voorkomen dat BAP-gebruikers
pijn en ongemak ervaren tijdens het gebruik van de prothese en kan dit leiden
tot het voorkomen van blijvende beschadiging van de knie.