Internationaal Prostaatkanker onderzoek : Actieve Observatie (PRIAS) MRI studie

Prostaatkanker heeft vaak een indolent groeipatroon. Radicale behandeling van
deze kankers resulteert daardoor vaak in onnodige bijwerkingen en
verslechtering van de kwaliteit van leven. Actieve observatie is gericht op het
uitstellen of zelfs vermijden van radicale behandeling, zonder de oncologische
uitkomst te beïnvloeden.

De in het Erasmus MC geïnitieerde studie *Active surveillance: Een afwachtend
beleid met de mogelijkheid tot uitgestelde curatieve behandeling bij mannen met
prostaatkanker; richtlijn en studie in de regio Rotterdam (PRIAS)* is momenteel
wereldwijd de grootste studie naar actieve observatie. Hoewel de korte termijn
resultaten veelbelovend zijn, kan de selectie van mannen, die daadwerkelijk
*indolente* prostaatkanker hebben, worden verbeterd. Daarnaast zijn de criteria
voor het overgaan tot radicale behandeling niet optimaal, waardoor sommige
mannen onnodig worden behandeld terwijl voor andere mannen de behandeling te
lang wordt uitgesteld.

MpMRI van de prostaat met daaropvolgend gerichte biopten kan mogelijk de
Gleason gradering van de prostaatkanker verbeteren en daardoor de eerste
selectie en de follow-up van mannen op actieve observatie verbeteren, waardoor
het aantal mannen met een gemiddeld risico in plaats van een laag risico dat
initieel wordt geselecteerd voor actieve observatie verder omlaag wordt
gebracht. Als mpMRI met gerichte biopten de Gleason gradering verbetert, dan
kunnen andere maten voor Gleason progressie die momenteel worden gebruikt in de
PRIAS-studie (meer dan 2 linten positief, PSA-DT <3 jaar) worden verbeterd en
vervangen.

Deze zijstudie van de PRIAS-studie richt zich op het onderzoeken van de waarde
van mpMRI bij inclusie en tijdens follow-up van mannen onder actieve
observatie.

Doel van het onderzoek is het bepalen van de waarde van mpMRI gevolgd door
gericht biopten na inclusie om zo prostaatkankers van mannen onder actieve
observatie accurater te kunnen graderen.
Daarnaast wordt de waarde van mpMRI in het reduceren van het aantal en de
hoeveelheid biopten onderzocht.

Deze zijstudie van de PRIAS-studie is een prospectieve cohort studie.
Vergelijkingen zullen worden gemaakt met historische gematchte
PRIAS-deelnemers.

De additionele belasting bestaat uit maximaal 7 mpMRIs gedurende zeven jaar en
maximaal 6 additionele biopten per herhalingsbiopt-visite. Een risico bij het
maken van een MRI is allergie voor contrastmiddelen. Dit risico wordt zoveel
mogelijk gereduceerd door patiënten waarvan bekend is dat ze allergisch zijn
voor contrastmiddelen te excluderen.

Studies hebben aangetoond dat het nemen van extra biopten tijdens een
biopsieprocedure het risico op complicaties niet verhoogt, met uitzondering van
de pijn die gepaard gaat met het nemen van de extra biopten. Aan de andere kant
kan de mpMRI het aantal herhalingsbiopten dat moet worden genomen verlagen voor
sommige mannen met een lage PSA-DT. Daarnaast kan de Gleason-gradering van de
prostaatkanker beter worden vastgesteld waardoor bij inclusie een betere
selectie van mannen met echte *indolente* prostaatkanker kan worden gemaakt en
tijdens de follow-up het aantal onnodige radicale behandelingen kan worden
verlaagd.