Een overbruggings onderzoek om de farmacokinetiek van Glepaglutide (ZP1848) te vergelijken na een enkele subcutane toediening via injectiespuit en auto-injector bij gezonde proefpersonen: een fase 1, gerandomiseerde, open-label, drieweg, referentie-gerepliceerde crossover-studie

Glepaglutide is een nieuw middel dat mogelijk gebruikt kan worden bij de
behandeling van kortedarmsyndroom (short bowel syndrome). Kortedarmsyndroom is
een ziekte waarbij er een tekort is aan goed werkende dunne darm, bijvoorbeeld
door ziekte of chirurgie. Omdat patiënten die leiden aan dit syndroom niet
effectief vocht en voedingstoffen uit hun voedsel op kunnen nemen kan het vaak
resulteren in symptomen zoals moe voelen, gewichtsverlies, uitdroging en
ondervoeding.
Van een stofje dat zich in de darmen bevindt (GLP-2) werd gevonden dat het het
functioneren van de darmen kan verbeteren en de opname van voedingsstoffen kan
bevorderen. Het nadeel van GLP-2 is dat het snel wordt afgebroken in het
lichaam. Glepaglutide is een nieuw middel dat er hetzelfde uitziet als GLP-2,
maar dan voor een langere tijd werkt.

- Om de farmacokinetiek (PK) van glepaglutide te vergelijken na een
enkelvoudige subcutane (SC) toediening met een injectieflacon / spuit en met
een auto-injector.
- Het evalueren van de veiligheid en verdraagbaarheid van glepaglutide na
subcutane-dosering bij gezonde personen.

Het onderzoek bestaat uit 3 periodes waarin de vrijwilliger elke keer gedurende
5 dagen (4 nachten), of optioneel 3 dagen (2 nachten), in het onderzoekscentrum
zal verblijven. Dit wordt gevolgd door korte bezoeken aan het onderzoekscentrum
op Dag 5, 6, 7, 8 en 14. Optioneel, als de vriwilliger besluit om 3 dagen (2
nachten) in het onderzoekscentrum te verblijven, dan wordt dit gevolgd door
korte bezoeken op Dag 2 (avond), 3, 4, 5, 6, 7, 8 en 14. Deze korte bezoeken
duren een half uur. Er zal 7 weken zitten tussen de toediening van het
onderzoeksmiddel in elke periode.

Dag 1 is de dag waarop het onderzoeksmiddel wordt toegediend. In elke periode
wordt de vrijwillliger om 14:00 uur op de middag voorafgaand aan de dag van de
toediening van het onderzoeksmiddel in het onderzoekscentrum verwacht. Hij/zij
verlaat het onderzoekscentrum op Dag 4 (of optioneel Dag 2) van elke periode.

Glepaglutide zal worden toegediend als een onderhuidse (subcutane) injectie met een injectiespuit of een auto-injector. Er zijn twee verschillende behandelingen: • 10 mg glepaglutide toegediend met een injectiespuit • 10 mg glepaglutide toegediend met een auto-injector De vrijwilliger krijgt 1 behandeling per periode, dus 3 behandelingen in totaal. De volgorde waarin deze behandelingen wordt gegeven zijn weergegeven in de tabel hieronder. De vrijwilliger wordt willekeurig toegewezen aan volgorde 1, 2 of 3. Periode 1 Periode 2 Periode 3 Volgorde 1 Auto-injector Injectiespuit Injectiespuit Volgorde 2 Injectiespuit Auto-injector Injectiespuit Volgorde 3 Injectiespuit Injectiespuit Auto-injector

In een voorgaand onderzoek kregen 45 gezonde vrijwilligers een enkele injectie
van tussen de 1,6 mg en 96 mg glepaglutide. De meest voorkomende bijwerkingen
die werd gerapporteerd waren:
• Milde reactie op de injectieplek
o Rood worden van de huid bij 35% van de vrijwilligers, voornamelijk
bij de hogere doseringen

Verder werd gevonden dat doseringen tot 96 mg glepaglutide geen significante
invloed had op lichamelijke, neurologische, ademhalings en
laboratoriumonderzoeken. Glepaglutide werd veilig bevonden.
Glepaglutide wordt momenteel beoordeeld in een onderzoek bij patiënten met het
kortedarmsyndroom, waar ze gedurende meer dan 2 jaar worden gedoseerd met
glepaglutide 10 mg eenmaal per week of 10 mg tweemaal per week.

Toediening van glepaglutide kan de aanmaak van antilichamen door het
immuunsysteem tegen glepaglutide veroorzaken. In zeldzame gevallen kunnen deze
antilichamen kruisreageren op GLP-2 en de werking van de normale productie van
GLP-2 in het lichaam verminderen. Dit risico wordt als erg klein beschouwd.

Toediening van glepaglutide kan gepaard gaan met een risico op allergische
reacties vergelijkbaar met die waargenomen voor andere therapeutische peptiden
of eiwitten. Personen met bekende of vermoedelijke allergieën voor de
onderzoeksmiddelen of aanverwante middelen zijn uitgesloten van deelname aan
onderzoeken met glepaglutide. Milde of matige allergische reacties kunnen
symptomen van uitslag, koorts, griepachtige symptomen, misselijkheid, hoofdpijn
en spierpijn zijn. Acute algemene overgevoeligheidsreacties zijn meestal zeer
zeldzaam, maar kunnen symptomen van uitslag, blozen, jeuk, niezen of loopneus,
buikpijn, diarree, zwelling van gezicht, tong of keel, duizeligheid, licht
gevoel in het hoofd of flauwvallen, ademhalingsmoeilijkheden, onregelmatig of
sneller kloppende hart, en epileptische aanvallen.

Mogelijke ongemakken ten gevolge van metingen
Bloedafnames en/of het inbrengen van een verblijfscanule kunnen pijn doen of
een bloeduitstorting geven.

Alles bij elkaar wordt ongeveer 340 milliliter bloed bij de vrijwillger
afgenomen gedurende 3 periodes (21 weken).

Voor het maken van een hartfilmpje worden elektroden op bepaalde locaties op de
armen, borst en benen van de vrijwilliger geplaatst. Langdurige toepassing van
deze elektroden kan huidirritatie veroorzaken.

Een monster voor de coronavirus test zal met een wattenstaafje achter in de
neus en keel worden genomen. Het nemen van het monster duurt slechts enkele
seconden, maar kan ongemak veroorzaken en een onaangenaam gevoel geven. Het
nemen van een monster achter in de keel kan er toe leiden dat de vrijwilliger
moet kokhalzen. Wanneer het monster achter in de neus wordt genomen kan de
vrijwilliger een prikkelend gevoel ervaren en kunnen de ogen gaan tranen.