Intregreren van de farmacokinetiek van infliximab, adalimumab en golimumab in serum, weefsel en ontlasting bij patienten met milde tot ernstige colitis ulcerosa of Crohnse colitis

Colitis is een chronische darmontsteking waarbij het soms moeilijk is de ziekte
goed onder controle te krijgen met medicatie. Om dit te voorkomen zou het
mogelijk beter zijn de dosering van medicijnen aan te passen aan de hevigheid
van de ziekte.
Remsima®, Simponi® en Humira® behoren tot een geneesmiddelengroep die
*biologicals* worden genoemd. Indien patiënten met matig tot ernstige colitis
niet meer voldoende reageren op ontstekingsremmers (prednison) of andere
middelen zoals mesalazine (Pentasa, Asacol, Mezavant, Salofalk) of
azathiopurine (Imuran), is de volgende stap om te starten met een biological.
De meeste patiënten reageren goed op deze middelen, maar er zijn ook patiënten
die geen verbetering ondervinden of waarbij de behandeling eerst goed aanslaat,
maar later niet meer. Er zijn verschillende ideeën over het mechanisme waarom
sommige patiënten niet (meer) goed reageren op deze groep medicijnen. Het kan
zijn dat het lichaam afweerstoffen gaat maken tegen het medicijn en
antistoffen gaat ontwikkelen die het medicijn meer goed laten werken. Het kan
ook zijn dat de concentratie van het medicijn wat daadwerkelijk in de zieke
darm zit niet hoog genoeg is om de ontstekingsreactie bij patiënten met matig
tot ernstige colitis te onderdrukken. Dit zou kunnen komen doordat een deel van
het medicijn wordt verloren via de ontlasting.

Met dit onderzoek willen wij graag onderzoeken van de relatie is tussen de
dosis van het medicijn wat de patiënt krijgt toegediend en de spiegels van het
medicijn in zowel het bloed, de darm als in de ontlasting op verschillende
momenten.
Om dit uit te zoeken zullen we spiegels in het bloed, in de ontlasting en in
stukjes weefsel die zijn verkregen tijdens endoscopie met elkaar vergelijken.
Ook kijken we naar de relatie tussen deze spiegels, de ontstekingswaarden in
het bloed en in de ontlasting en de uitslag van de endoscopie.

Cohort study

De extra bloedafnames en het inleveren van ontlasting kunnen gezien worden als
extra belasting voor de patiënt. Wij proberen deze echter zoveel mogelijk samen
te laten vallen met regulieren ziekenhuisbezoeken. Patienten die zullen starten
met infliximab zullen naar het ziekenhuis moeten komen voor (frequente)
infusies tijdens de inductie fase en patienten die starten op de subcutane
middelen (golimumab en adalimumab) moeten in de eerste periode ook vaker naar
het ziekenhuis komen ivm toediening van de prikken. Tevens worden deze
patiënten die starten op een biological nauwkeuriger in de gaten gehouden en
hopen we dat er voor de lange termijn veel patiënten met dit onderzoek geholpen
kunnen worden.
Behoudens de risico's die verbonden zijn aan de endoscopie (kans op perforatie
0.001% of een bloeding 1%) zijn er geen extra risico's verbonden aan het
onderzoek.