Vergelijken van uitkomst op de schooleeftijd van kinderen met perinatale asfyxie die wel/niet zijn behandeld met hypothermie met een controle groep

Achtergrond van het onderzoek: Kinderen die in de neonatale periode
hersenschade hebben opgelopen, bijvoorbeeld na perinatale asfyxie kunnen
ontwikkelingsproblemen laten zien in de vorm van gedrags- geheugen of
leerproblemen. Bij kinderen met perinatale asfyxie worden dit soort problemen
ook gezien als in de neonatale periode geen (grote) structurele MRI afwijkingen
worden gezien. Uit klinische follow-up blijkt echter dat 20-25% van deze
kinderen in de loop van de tijd alsnog problemen ontwikkelen op school, wanneer
het gaat om leren geheugen of gedrag. Daarom is het belangrijk om niet alleen
naar structuur van de hersenen, maar * door middel van resting-state
functionele MRI * ook naar de functionele hersennetwerken bij deze kinderen te
kijken, om ook de psychomotore uitkomst bij kinderen uit dezelfde
patiëntengroep beter te kunnen gaan voorspellen. Onze hypothese is dat er
andere netwerkconfiguraties en een verminderde algehele functionele
connectiviteit bestaat van de resting-state netwerken in de gebieden belangrijk
voor de executieve functies die betrokken zijn bij cognitie en gedrag.
Daarnaast werd in 2008 in Nederland een nieuwe behandeling geimplementeerd,
bestaande uit koeling (hypothermie) gedurende 72 uur, zo snel mogelijk gestart
na de geboorte. Hypothermie werd vanuit UMCU (onder leiding van dr F
Groenendaal) in alle 10 NICUs in Nederland geimplementeerd en wordt overal op
dezelfde wijze uitgevoerd. In de voorgestelde studie, willen we kinderen die
werden gekoeld vegelijken met kinderen, geboren in het jaar voorafgaande aan de
implementatie van de hypothermie. Tenslotte wille we de netwerkdata verkegen
bij de kinderen met asfyxie vergelijken met data van leeftijdsgenoten, die geen
perinatale asfyxie in de voorgeschiedenis hebben.

Omschrijving en inschatting van belasting en risico: In deze observationele
studie maken de deelnemers deel uit van standaard klinische zorg en follow-up.
MRI onderzoek wordt standaard verricht bij de kinderen met perinatale asfyxie
en problemen op schoolleeftijd, maar is niet standaard bij de kinderen zonder
schoolproblemen. Bij deze studie worden kindren met en zonder problemen
gevraagd mee te doen aan het onderzoek, waarbij een neuropsychologisch
onderzoek wordt verricht en een MRI onderzoek waarbij naast de conventionele
sequenties ook de resting-state sequentie wordt toegevoegd aan het scan
protocol. Risico*s verbonden aan deelname zijn minimaal, gezien MRI als
onderzoeksmethode al jaren in veel, al dan niet alle, follow-up centra wordt
gebruikt. Er is veel ervaring opgedaan met MRI technieken en gerelateerde
mogelijke praktische problemen bij tieners. Bovendien is gebleken dat fysieke
en psychologische risico's te verwaarlozen zijn bij dit type MRI onderzoek dat
geen gebruik maakt van sedatie of contrastmiddelen. Het afbeelden van de
hersenen van kinderen met deze ziektegeschiedenis op deze leeftijd is
belangrijk om te kunnen begrijpen waarom kinderen op neurocognitief gebied
kunnen ontsporen, terwijl dit op basis van het gebrek aan structurele
afwijkingen niet valt te verklaren.Uitkomsten van deze studie kunnen de patiënt
helpen sommige beperkingen die hij/zij mogelijk ondervindt te begrijpen, wat
vervolgens interventiemogelijkheden biedt. Daarnaast draagt deze studie bij aan
het identificeren van prognostische parameters voor neurocognitieve uitkomsten
in vergelijkbare patiënten populaties en kan laten zien of de gevonden
afwijkingen zijn afgenomen na de introductie van hyothermie. Tenslotte is het
misschien mogelijk om in de toekomst al in de neonatale periode met resting
state fMRI onderzoek andere netwerkconfiguraties en een verminderde algehele
functionele connectiviteit aan te tonen en te voorspellen welke kinderen
concentratie-, geheugen en gedragsproblemen gaan ontwikkelen waardoor vroege
interventie en begeleidijng mogelijk wordt.
*

Doel: Het bestuderen van de neuropsychologische ontwikkeling en de
resting-state dynamiek bij kinderen die perinatale asfyxie met/zonder
hypothermie behandeling gehad hebben en deze gegevens te vergelijken met data
van leeftijdsgenoten die geen perinatale asfyxie hebben gehad.

Onderzoeksopzet: Deze observationele studie zal allereerst, nadat toestemming
van het kind en beide ouders is verkregen, gebruik maken van prospectief
verzamelde data. Bij de patiënten heeft psychologisch en motorisch onderzoek
plaatsgevonden in het kader van standaard klinische follow-up, meestal t/m de
leeftijd van 5 jaar. Bij deelname aan het onderzoek zullen zij een
neurospychologisch onderzoek ondergaan en een MRI onderzoek met de
resting-state functionele MRI sequentie. De resting-state data van deze
kinderen met perinatale asfyxie met/zonder hypothermie behandeling, zal worden
vergeleken met de data van gezonde leeftijdsgenoten, die deel uitmaken van de
Youth studie (youthonderzoek.nl/).

In deze observationele studie maken de deelnemers deel uit van standaard
klinische zorg en follow-up. MRI onderzoek wordt standaard in de neonatale
periode verricht bij de kinderen met perinatale asfyxie en op latere leeftijd
indien er problemen zijn ontstaan in cognitie, geheugen en/of gedrag. Bij deze
studie wordt niet alleen MRI onderzoek verricht bij de kinderen met deze
problemen maar ook bij kinderen zonder problemen. Daarnaast wordt de
resting-state sequentie aan de MRI toegevoegd bij de kinderen met perinatale
asfyxie. Risico*s verbonden aan deelname zijn minimaal, gezien MRI als
onderzoeksmethode al jaren in veel, al dan niet alle, follow-up centra wordt
gebruikt. Er is veel ervaring opgedaan met MRI technieken en gerelateerde
mogelijke praktische problemen bij tieners. Bovendien is gebleken dat fysieke
en psychologische risico's te verwaarlozen zijn bij dit type MRI onderzoek dat
geen gebruik maakt van sedatie of contrastmiddelen. Het afbeelden van de
hersenen van kinderen met deze ziektegeschiedenis op deze leeftijd is
belangrijk om te kunnen begrijpen waarom kinderen op neurocognitief gebied
kunnen ontsporen, terwijl dit op basis van het gebrek aan structurele
afwijkingen niet valt te verklaren. Uitkomsten van deze studie kunnen de
patiënt helpen sommige beperkingen die hij/zij mogelijk ondervindt te
begrijpen, wat vervolgens interventiemogelijkheden biedt. Daarnaast draagt deze
studie bij aan het identificeren van prognostische parameters voor
neurocognitieve uitkomsten in vergelijkbare patiënten populaties.