Korte- en langetermijn effecten van klinische DBT-PE voor patienten met een ernstig posttraumatische stress stoornis en comorbide psychopathologie.

Onlangs zijn beloftevolle resultaten gepubliceerd over een klinisch
behandelprogramma bestaande uit dialectische gedragstherapie (DGT) in
combinatie met prolonged exposure (PE) voor patienten met een ernstige
posttraumatische stress stoornis (PTSS) met een comorbide borderline
persoonlijkheidsstoornis (BPS). Om deze resultaten verder te bestendigen zijn
replicatiestudies nodig in andere behandelcentra zonder betrokkenheid van de
ontwikkelaar van de behandelinterventie. Daarnaast is de kosteneffectiviteit
van deze behandeling niet eerder onderzocht.

Het doel van het onderzoek is het vaststellen van de korte- en
langetermijneffecten van de klinische DGT-PE traumabehandeling op ernst van de
symptomen van de PTSS, dissociatie, comorbide persoonlijkheidsstoornissen en
sociaal functioneren.

De primaire onderzoeksvragen zijn:

1) Wat is het effect van de klinische DGT-PE op ernst van de PTSS?

2) Welke patientkarakteristieken voorspellen het effect van de klinische
DGT-PE? Mogelijke predictoren zijn: ernst PTSS op T0, mate van dissociatie,
type trauma, BPS, cluster C persoonlijkheidstoornis.

De secondaire onderzoeksvragen zijn:
3) What is het effect van klinische DGT-PE op PTSS-gerelateerde aandoeningen
zoals dissociatie, frequentie en neiging tot non-suicidaal zelfbeschadigend
gedrag en suicidaliteit?

4) Wat is het effect van klinische DGT-PE op de ernst van co-morbide
stoornissen waaronder BPS en Cluster C persoonlijkheidsstoornis?

5) Wat zijn de effecten van de klinische DGT-PE zes en twaalf maanden na afloop
van de behandeling??

6) Wat is het effect van klinische DGT-PE op sociaal functioneren?

7) Wat is de incrementele kosten-effectiviteit van klinische DGT-PE vergeleken
met andere behandelopties, waaronder reguliere ambulante behandeling en de
hypothetische strategie "niets-doen"? We zullen hiervoor standaard
kosten-effectiviteits simulatietechnieken gebruiken, zoals Markov modellen,
waarbij we de data die we in deze studie verzamelen integreren met data uit
literatuur en uit andere bronnen.

We verwachten dat de ernst van de PTSS, dissociatie, non-suicidaal
zelfbeschadigend gedrag, suicidaliteit en symptomen van BPS en cluster C
persoonlijkheidsstoornis significant zullen dalen na 12 weken behandeling,
terwijl ze tijdens de wachtperiode gelijk zullen blijven. We verwachten dat
sociaal functioneren niet verbeterd is direct na afloop van de behandeling,
maar wel 6 en 12 maanden post-behandeling omdat patienten dan hebben kunnen
profiteren van hun symptomatische verbetering. We verwachten voorts dat de
effecten van de klinische DGT-PE stabiel zullen zijn over tijd (na 6 en 12
maanden) en dat de incrementele kosten-effectiviteitsratio vergeleken met 'care
as usual' of 'niks doen' acceptabel zal zijn met een incrementele KE-ratio van
<50.000 euro/gewonnen QALY.

Dit is een pre-posttreatment observationele studie met additionele metingen 6
en 12 maanden na afloop van de behandeling.

De belasting van deze studie bestaat uit in totaal 13,5 uur voor interviews en
vragenlijsten: (T0 5 uur, T1 1 uur, T2 30 min, T3 and T4 elk 3,5 uur). We
verwachten geen risico aan deelname aan deze studie, aangezien een eerdere
studie naar de effectiviteit van deze behandeling geen toename in
zelfbeschadigend gedrag of suicidaal gedrag liet zien, eerder een afname.
Klinische DGT-PE is een beloftevolle interventie waarvan deelnemers
waarschijnlijk zullen profiteren, in een veel sneller tempo dan in een
reguliere ambulante behandeling.