Gewrichtsdistractie voor duimbasisartrose

Duimbasis (CMC 1) artrose komt voor bij ongeveer 36% van de mensen ouder dan 55
jaar, met name bij vrouwen. Het heeft een sterke invloed op de handfunctie door
pijn, zwakte en deformiteit, wat allemaal resulteert in een duidelijke
beperking. Vaak moeten er aanpassingen plaatsvinden binnen het werk of de
vrijetijdsbesteding.
In de vroege fase van CMC 1 artrose kunnen conservatieve maatregelen soms
helpen ter symptoomverlichting. Maar bij een groot deel van de patiënten, is
deze symptoomverlichting slechts tijdelijk effectief of toch inadequaat. Veel
patiënten hebben dan ook een operatieve interventie nodig om functionaliteit
van de hand terug te krijgen. In de afgelopen decennia is een veelheid aan
chirurgische interventies gebruikt. Maar niet één operatietechniek heeft
volledig bevredigende resultaten; alle technieken hebben hun voor- en nadelen.
De huidige beschikbare chirurgische technieken voor eindstadium
duimbasisartrose laten dan ook ruimte voor alternatieven die het gewricht
sparen, minder invasief zijn en leiden tot structureel weefsel herstel met
potentieel lange termijn voordeel, wat de lange termijn kosten-effectiviteit
verbetert. Verschillende studiegroepen wereldwijd hebben eindstadium artrose
van enkel en knie behandeld middels distractietherapie met uitstekende
reseultaten. In deze studies is ook herstel van gewrichtskraakbeen aangetoond.
Deze nieuwe en veelbelovende techniek voor de behandeling van artrose is nog
niet toegepast voor het vaak voorkomende probleem van duimbasisartrose.

Het primaire doel is patiënten met symptomatische en geïsoleerde CMC 1 artrose,
die niet of onvoldoende reageert op conservatieve behandelingsmethoden, te
behandelen middels distractie therapie.
De hypothese is dat de resultaten zich zullen spiegelen aan die van patiënten
met knie- of enkelartrose die zijn behandeld middels distractietherapie, zich
uitend in minder pijn en verbeterde functionaliteit gebaseerd op (partiële
kraakbeenregeneratie). Dit zal worden gemeten middels een pijnscore (VAS
score), vragenlijksten (MHQ en DASH), kracht en bewegingsuitslagen. Ook zal
worden gekeken of invasieve chirurgie kan worden voorkomen of vertraagd.

Een pilot studie (pilot 1) van 5 patiënten zal worden verricht om de
haalbaarheid te testen. Daarna zal een niet-gerandomiseerde, niet-geblindeerde
studie (pilot 2) volgen met 15 patiënten met een 1-jaar durende follow-up.

Een hand distractor zal worden geplaatst over het CMC 1 gewricht onder algehele of regionale anaesthesie. Deze externe fixateur zal transcutaan worden gefixeerd met pinnen in het trapezium en de eerste metacarpaal, waardoor het CMC 1 gewricht wordt overbrugd. Intra-operatief zal een distractie van 1 mm worden uitgevoerd, post-operatief dienen patiënten dagelijks 0.5 mm distractie te verrichten tot een totale distractie van 3 mm, wat röntgenologisch zal worden gecontroleerd. De distractor zal 8 weken in situ blijven. Om de distractor te beschermen en ter voorkoming van ongemakken, zal een handgemaakte brace worden aangelegd. Patiënten krijgen uitleg over hygiëne maatregelen m.b.t. de pin-entree-punten. Na 8 weken zal de distractor poliklinisch worden verwijderd.

Polikliniek bezoeken
Patiënten zullen worden gevraagd de polikliniek pre-operatief, elke 2 weken
gedurende distractie en post-operatief na 3, 6 en 12 maanden te bezoeken. Deze
bezoeken zijn gelijk aan die na standaard handchirurgie. Tijdens deze bezoeken
worden patiënten gevraagd vragenlijsten in te vullen en zullen ze worden gezien
door een handtherapeut voor meten van bewegingsuitslagen en kracht.

Chirurgische behandeling en post-operatieve zorg
Een extra belasting van deelname aan de studie vormt de duur van de distractie
behandeling van 8 weken in tegenstelling tot 4 weken gips na invasieve
handchirurgie. Er is een risico van teleurstellend resultaat van de distractie
behandeling. In deze gevallen kan de initieel geïndiceerde invasieve
chirurgische behandeling alsnog worden uitgevoerd, zij het met vertraging door
de studiedeelname.
Standaard röntgenfoto's zullen worden gemaakt pre-operatief, peri-operatief,
tijdens distractietherapie (iedere 2 weken), na het verwijderen van de
distractor en 3, 6 en 12 maanden post-operatief. Aanvullend zal bij studie
deelnemers 2 keer een MRI worden gemaakt.

Complicaties geassocieerd met distractie behandeling
- pin tract infecties. De indicentie van pin tract infecties bij handfracturen
is 6%. Patiënten krijgen uitleg over dagelijkse distractor- hygiëne. De
aanwezigheid van infecties wordt poliklinisch steeds gecontroleerd. In het
geval van een ernstig verwaarloosde pin tract infectie kan progressie naar
osteomyelitis van het trapezium of metacarpale één optreden. Vroege en
onderkende pin tract infecties kunnen adequaat worden behandeld middels orale
en lokale antibiotica.
- loskomen van de distractor door directe externe krachten. Om dit te voorkomen
wordt een handgemaakte brace over de distractor geplaatst om te zorgen voor
bescherming. Indien de distractor toch loskomt, zal deze worden gerefixeerd of
verwijderd afhankelijk van de situatie.
- teleurstellend resultaat. Indien de distractie therapie een teleurstellend
resultaat geeft, kan invasieve chirurgie nog steeds plaatsvinden. Deelname aan
de studie zal naar verwachting niet de resultaten van de gekozen invasieve
chirurgie beïnvloeden, alleen kan er enige vertraging optreden door deelname
aan de studie.