Een onderzoek naar de opname, transport, omzetting en uitscheiding (ADME) van APD421, een nieuw middel voor de behandeling van misselijkheid en overgeven, bij gezonde mannelijke vrijwilligers

APD421 is een nieuwe formulering voor intraveneuze toediening (in een ader) van
het al geregistreerde geneesmiddel amisulpride. De werkzame stof in APD421 is
dus geen nieuwe stof; de werkzame stof is in andere formuleringen en diverse
doseringen al beschikbaar op de markt voor de behandeling van schizofrenie en
andere psychoses. APD421 wordt ontwikkeld om te gebruiken bij de behandeling
van misselijkheid en overgeven na een operatie of chemotherapie. Deze nieuwe
formulering bevindt zich in de ontwikkelingsfase en is niet geregistreerd als
geneesmiddel, maar is wel al eerder aan mensen toegediend. Amisulpride
blokkeert sommige effecten van een stof die dopamine genoemd wordt. Dopamine is
een neurotransmitter die van nature voorkomt in het lichaam en een rol speelt
in de hersenen en het zenuwstelsel, waaronder bij het ontstaan van
misselijkheid en braken. Amisulpride bindt aan bepaalde dopamine receptoren en
is mogelijk, net zoals andere dopamine antagonisten, nuttig bij het voorkomen
en behandelen van misselijkheid en braken.

Het doel van het onderzoek is na te gaan hoe snel en in hoeverre APD421 in het
lichaam wordt opgenomen, getransporteerd, omgezet en uitgescheiden (dit wordt
farmacokinetiek genoemd). APD421 is gemerkt met koolstof-14 (14C) en is dus
radioactief. Zodoende is het mogelijk om APD421 te volgen in bloed, urine en
ontlasting. Ook zal worden onderzocht hoe APD421 wordt verdragen.

Het onderzoek bestaat uit 1 periode waarin u gedurende maximaal 9 dagen (8
nachten) in het klinisch onderzoekscentrum in Groningen zult verblijven.

De nacht voorafgaand aan de toediening van het onderzoeksmiddel moet de
vrijwilliger vasten (minimaal 8 uur niets eten of drinken). Tijdens het vasten
mag de vrijwilliger wel water drinken. In de ochtend krijgt de vrijwilliger
vervolgens een standaard ontbijt. Daarna krijgt de vrijwilliger radioactief
gemerkt APD421 toegediend door middel van een intraveneus infuus (in een ader)
gedurende 4 minuten (met een mogelijke uitloop tot 8 minuten).

De vrijwilliger krijgt een enkelvoudige dosering van 10 mg van het radioactief gemerkt APD421 toegediend als een intraveneus infuus (in een ader), gedurende 4 minuten (met een mogelijke uitloop tot 8 minuten).

Alle potentiële geneesmiddelen veroorzaken bijwerkingen; de mate waarin dit
gebeurt verschilt. Amisulpride in de vorm van tabletten is al goedgekeurd voor
de behandeling van bepaalde psychiatrische ziektes (onder merknamen zoals
Solian®), waarbij het in 5 tot 100 keer hogere doseringen wordt gegeven dan de
dosering die in het huidige onderzoek gegeven wordt. Voor bijwerkingen, zie de
bijsluiter van Solian. In de 7 klinische onderzoeken die tot nu toe met ADP421
zijn uitgevoerd, waren de volgende bijwerkingen de enige die aan het
onderzoeksmiddel werden toegeschreven en die vaker voorkwamen na toediening van
het onderzoeksmiddel dan van placebo (een placebo is dezelfde formulering
zonder de werkzame stof):
* kortdurende pijn bij de plek van het infuus, bij doseringen van 20 mg en
daarboven, en
* kortdurende toename van de hoeveelheid prolactine in het bloed. Prolactine is
een hormoon dat gewoonlijk verhoogd is tijdens zwangerschap en borstvoeding, en
ook bij ernstige stress.
Tijdens deze klinische onderzoeken werden geen andere medische problemen als
gevolg van deze bijwerkingen gezien. De vrijwilliger dient er rekening mee te
houden dat voorgenoemde bijwerkingen en eventuele andere, nog onbekende
bijwerkingen, kunnen optreden tijdens het onderzoek. Bij de in dit onderzoek te
gebruiken dosering worden echter geen ernstige bijwerkingen verwacht.

In dit onderzoek wordt radioactief gemerkt APD421 gebruikt. De hoeveelheid
radioactiviteit zal maximaal 3.7 MBq zijn (MBq = megabecquerel, een maat voor
de hoeveelheid radioactiviteit in het onderzoeksmiddel). De gemiddelde
stralingsbelasting ten gevolge van natuurlijke bronnen in Nederland is ongeveer
2 mSv per jaar (mSv = millisievert, dit is de eenheid waarin de belasting voor
het menselijk lichaam wordt uitgedrukt; dus het effect op het menselijk lichaam
van de hoeveelheid toegediende straling). De extra belasting in dit onderzoek
door de toediening van ongeveer 3.7 MBq radioactief gemerkt APD421 is berekend
op minder dan 0.1 mSv. Dit is maximaal 5% van de gemiddelde jaarlijkse
stralingsbelasting.

Procedures: pijn, lichte bloedingen, blauwe plekken, mogelijk een infectie