Primaire fysiologische determinanten van piek- en duurprestatie in het wielrennen

In het wielrennen is het van belang om zowel een goede duurprestatie als ook
een goede piekprestatie te kunnen leveren. Een baanwielrenner moet bijvoorbeeld
explosief zijn om een goede prestatie te leveren, maar de hoge snelheid die hij
bereikt ook gedurende de hele rit volhouden. Een duurwielrenner aan de andere
kant, is erbij gebaat zijn snelheid voor langere tijd vol te kunnen houden,
maar ook weg te kunnen sprinten van het peloton of in de eindsprint de zege
binnen te halen. Aan zowel piek- als duurprestatie liggen belangrijke
spiereigenschappen ten grondslag. Piekvermogen is afhankelijk van grote en
snelle spiervezels en duurvermogen wordt bepaald door de energiefabriekjes in
de spier (die afhankelijk zijn van zuurstofvoorziening) en juist kleine en
langzame spiervezels. Beide vormen van prestatie stellen dus andere eisen aan
de spier. Spiervezel grootte (als determinant van piekvermogen) en oxidatieve
capaciteit (als determinant van duurvermogen) zijn over het algemeen invers
gerelateerd. Bovendien, zijn de adaptaties van deze variabelen wederzijds
exclusief. Wij veronderstellen dat een hoge zuurstoftoevoer naar de kern van de
spiervezel (d.w.z. hoge capillaire dichtheid, myoglobine concentratie en/of
hematocriet) een vereiste is voor een gelijktijdige toename in spiervezel
grootte en oxidatieve capaciteit en dat de prestatie van topsporters
gerelateerd is aan verschillen in deze variabelen. Kennis van status van de
belangrijkste determinanten van dit piek- en duurvermogen en kennis over hoe
deze variabelen ook niet-invasief gemeten kunnen worden zijn belangrijk voor
talent identificatie en ontwikkeling van succesvolle strategieën.

In het onderzoek zal de relatie tussen spier-eigenschappen en deze piek- en
duurprestatie worden onderzocht in goedgetrainde piek- en duurwielrenners.
Hiervoor zullen spiervezel grootte, spiervezel type (langzame of snelle vezels)
en zuurstofvoorziening in de spier in kaart worden gebracht. Met deze gegevens
kan een individueel *profiel* van de wielrenner worden gemaakt waarmee we leren
begrijpen hoe een wielrenner met zijn spiereigenschappen tot zijn piek- of
duurprestatie komt.

Het doel van dit onderzoek is (1) inzicht verschaffen in de relatie tussen
contractiele eigenschappen van de spier (d.w.z. oxidatieve capaciteit,
spiervezel grootte en spiervezel type) en piek- en duurvermogen van getrainde
sprint- en duurwielrenners, (2) de relatie tussen invasieve en niet-invasieve
metingen van oxidatieve capaciteit van de spier en spiervezel grootte bepalen
en (3) de relatie tussen fietsprestatie en mechanische efficiëntie, maximaal
kniestrekmoment, antropometrie en cardiovasculaire, respiratoire,
hematologische en endocrine parameters.

Een observationele cross-sectionele studie bij getrainde wielrenners (van
verschillende disciplines) zal worden uitgevoerd om de relatie tussen
spierfysiologische parameters (d.w.z. oxidatieve capaciteit, spiervezel grootte
en spiervezel typel) en piek- en duurprestatie te beoordelen met behulp van
invasieve en niet-invasieve metingen. Multiple lineaire regressieanalyses
zullen worden uitgevoerd om de bijdrage van de belangrijkste fysiologische
parameters op de piek- en duurprestatie te bepalen.

Getrainde wielrenners zullen fysieke inspanningstesten doen, een spierbiopt
laten afnemen (1 sample) en bloed afgeven (2 x 8 ml). De belasting van de
biopt- en bloedafname is laag, aangezien deze procedures snel en met weinig
ongemak worden uitgevoerd. Het risico van de fysieke testen is nihil. De
belasting is daarom voornamelijk gerelateerd aan de tijdsinvestering die
proefpersonen moeten doen, aangezien proefpersonen op 4 verschillende dagen
voor een totaal van ongeveer 8 uur worden verwacht te participeren. De
verwachting is dat met de uitkomst van deze studie inzicht kan worden verschaft
in de belangrijkste fysiologische determinanten van piek- en/of duurvermogen en
in welke mate deze determinanten ook op een niet-invasieve manier in kaart
gebracht kunnen worden.