De halfwaardetijd van eosinofielen in de longen van astma patiënten

Hoewel veel studies onderzoek doen naar de werking van het innate
immuunsysteem, blijven sommige basale eigenschappen hiervan onbekend. Een
belangrijke onderdeel van het innate immuunsysteem waar nog niet veel van
bekend is, is de levenscyclus van effector cellen zoals de neutrofiele en
eosinofiele granulocyten. Het was tot voor kort bijvoorbeeld niet bekend hoe
lang deze cellen in het bloed en in de weefsels verblijven onder homeostase en
ziekte. Ondertussen heeft onze onderzoeksgroep in een recente studie de
levensduur van deze cellen bepaald in het bloed van gezonde vrijwilligers, maar
de levensduur in ziekte en in de weefsels is nog niet bekend.
De pathogenese van chronisch inflammatoire ziekten zoals eosinofiel astma zijn
in ieder geval deels gemedieerd door een ontsporing van het immuunsysteem. Het
gebrek aan kennis over de levenscyclus van de betrokken effector cellen heeft
er echter toe geleid dat verschillende veelbelovende therpeutica niet voldoende
effectief bleken te zijn.

Het bepalen van de levensduur van eosinofiele granulocyten in het bloed en in
de longen van patiënten met eosinofiel astma.

Onderzoeker gedreven, monocenter, observationele studie.

De deelnemers aan de studie zullen op dag 1 gedurende 6 uur elk half uur een
dosis gedeutereerd glucose slikken. De totale dosis hiervan zal 1 gram per
kilogram lichaamsgewicht bedragen. De opname van deze gedeutereerde glucose in
het bloed zal worden gemonitord door vijf vingeprikjes, waarbij twee druppels
bloed per keer worden afgenomen.
Op verschillende dagen na inname van de glucose zal bloed worden afgenomen om
te bepalen hoeveel van de gedeutereerde glucose is ingebouwd in de leukocyten.
Dit zal 20ml bloed per afname bedragen (6/7x). In totaal zal dus maximaal 140ml
bloed worden afgenomen, een hoeveelheid die een volwassen persoon makkelijk kan
missen.
Op twee of drie van de dagen waarop bloed wordt afgenomen zal ook een
sputuminductie plaatsvinden. Hiervoor moeten de deelnemers een zoutoplossing
inademen en sputum ophoesten.
De inname van gedeutereerd glucose, de bloedafnames en sputuminductie hebben
geen invloed op de gezondheid van de deelnemers.
Voor zover bekend is er geen risico aan de deelname, behalve een klein risico
geassocieerd met venapuncties. Patiënten zouden een beetje benauwd kunnen
worden. Deze benauwdheid is eenvoudig te behandelen met een bronchusverwijder
zoals ventolin.
Wij zijn van mening dat de geringe belasting van de deelnemers gerechtvaardigd
is. De deelnemers hebben geen direct voordeel van de deelname, maar het
wetenschappelijk belang van de vraagstelling is groot belang.
Het is helaas niet mogelijk om onze onderzoeksvraag op een andere manier te
beantwoorden zonder de risico's van deelame te vergroten.