Een open label, in één onderzoekscentrum, niet-gerandomiseerd, niet-placebo-gecontroleerd onderzoek naar de farmacokinetiek, metabole dispositie en massabalans na eenmalige toediening van 5 mg [14C] BAY 1021189 (orale oplossing) bij gezonde mannelijke proefpersonen

BAY 1021189 is een nieuw middel dat mogelijk gebruikt kan worden bij de
behandeling van hartfalen. BAY 1021189 is een stimulator van het enzym
*oplosbaar guanylaat cyclase*, wat een belangrijke rol speelt in de regulatie
van het hart- en vaatsysteem. BAY 1021189 bevindt zich in de ontwikkelingsfase
en is niet geregistreerd als geneesmiddel, maar is al wel eerder aan mensen
toegediend.

Om na te gaan hoe snel en in hoeverre BAY 1021189 in het lichaam wordt
opgenomen, getransporteerd, omgezet en uitgescheiden (dit wordt farmacokinetiek
genoemd). De onderzoeksmedicatie is gemerkt met koolstof-14 (14C) en is dus
radioactief. Zodoende is het mogelijk is om het middel te volgen in bloed,
urine en ontlasting. Ook zullen de veiligheid en verdraagbaarheid van het
middel worden onderzocht.

Het eigenlijke onderzoek bestaat uit 1 periode waarin de vrijwilliher gedurende
minimaal 12 dagen (11 nachten) en maximaal 16 dagen (15 nachten) in het
klinisch onderzoekscentrum in Zuidlaren zal verblijven. Het is mogelijk dat de
vrijwilliger na het verblijf nog maximaal 2 korte bezoeken aan het klinisch
onderzoekscentrum in Zuidlaren moet brengen.
Tijdens het onderzoek krijgt de vrijwilliger de onderzoeksmedicatie toegediend,
na een nacht nuchter zijn (minimaal 10 uur), in de vorm van een drankje. Daarna
dient de vrijwilliger nog eens 240 milliliter water op te drinken. Het vasten
wordt gedurende 4 uur na de toediening van de onderzoeksmedicatie voortgezet.
Tijdens het vasten en na toediening van de onderzoeksmedicatie mag de
vrijwilliger wel water drinken, met uitzondering van 2 uur voor tot en met 1
uur na toediening van de onderzoeksmedicatie.

Op dag 1 wordt er een enkelvoudige dosering van 5 mg van de radioactief gemerkte onderzoeksmedicatie in de vorm van een drankje van 10 milliliter toegediend.

Bloedafname, verblijfscanule:
Tijdens dit onderzoek wordt bloed afgenomen. Er wordt voor deze periode 1 keer
een canule ingebracht en een aantal keren bloed afgenomen door een ader aan te
prikken. Het inbrengen van de canule kan gepaard gaan met pijn, lichte
bloeding, blauwe plekken, mogelijk een infectie.

Omdat BAY 1021189 in ontwikkeling is kunnen er bijwerkingen optreden, waaronder
allergieën, die nog niet eerder gerapporteerd zijn. Daarom dient u ons op de
hoogte te brengen van alle nieuwe symptomen die u ervaart, ook al denkt u dat
deze niets te maken hebben met de onderzoeksmedicatie.

BAY 1021189 is in ontwikkeling voor de behandeling van hartfalen. Voor dit
onderzoek is gekozen voor een dosis waarvan aangenomen wordt dat er geen
ernstige bijwerkingen zullen optreden.

Ongeveer 158 gezonde mannelijke vrijwilligers hebben BAY 1021189 toegediend
gekregen in verschillende onderzoeken. Uit deze onderzoeken is gebleken dat
doseringen van 0.5 mg tot 10 mg BAY 1021189 veilig waren en goed werden
verdragen. De meest voorkomende bijwerkingen in de onderzoeken waren diarree,
misselijkheid en buikklachten. Andere gerapporteerde bijwerkingen waren:
hoofdpijn, duizeligheid, spontane erectie, lage bloeddruk bij plotseling
opstaan, rode ogen en een verstopte neus.

Bij de hoogst onderzochte dosis BAY 1021189 (15 mg), ontwikkelde zich bij 3
gezonde vrijwilligers orthostatische reacties, dat wil zeggen dat er symptomen
optreden bij het opstaan vanuit een liggende positie. De gerapporteerde
symptomen waren lage bloeddruk bij het plotseling opstaan en flauwvallen. Deze
bijwerkingen herstelden zich binnen enkele dagen. Vanwege deze bijwerking wordt
de 15 mg dosis niet verder onderzocht. In dit onderzoek zal een dosis van 5 mg
BAY 1021189 toegediend gaan worden.

In dit onderzoek wordt radioactief gemerkt BAY 1021189 gebruikt. De hoeveelheid
radioactiviteit zal ongeveer 3.7 MBq zijn (MBq = megaBecquerel, een maat voor
de hoeveelheid radioactiviteit in de onderzoeksmedicatie). De gemiddelde
stralingsbelasting ten gevolge van natuurlijke bronnen in Nederland is ongeveer
2 mSv per jaar (mSv = miliSievert, dit is de eenheid waarin de belasting voor
het menselijk lichaam wordt uitgedrukt; dus het effect op het menselijk lichaam
van de hoeveelheid toegediende straling). De extra belasting in dit onderzoek
door toediening van ongeveer 3.7 MBq 14C gemerkt BAY 1021189 is berekend op
0.96 mSv. Dit is ongeveer 48% van de gemiddelde jaarlijkse stralingsbelasting.