Klinische evaluatie van het scapholunaire ligament van de pols met behulp van nieuw ontwikkelde
4-dimensional computer tomogram (CT) methode

Als gevolg van de complexe anatomie van de pols, komen er vaak problemen voor
als gevolg van overbelasting, schade en instabiliteit. Scapholunaire
dissociatie (SLD) als gevolg van een laesie van het scapholunaire ligament is
een van de meest voorkomende vormen van carpale instabiliteit. Als gevolg van
late diagnostiek kan deze SLD resulteren onomkeerbare schade van de pols. SLD
toont vaak geen afwijkingen gedurende statisch radiologisch onderzoek, maar wel
gedurende beweging van de pols. Er zijn verschillende manieren om de diagnose
SLD te stellen, zoals: standaar rontgenfoto, videofluoroscopie, echografie,
arthroscopie en MRI scans. Deze technieken hebben als nadeel dat het statische
beeldvorming, het invasief en tijdrovend is. Tevens vindt er vaak overprojectie
van de polsbotten plaats en kan er sprake zijn van slechte resolutie wat
resulteert een problemen bij de diagnostiek. Een non-invasieve methode welke
tevens dynamische 3D informatie geeft zal on de mogelijkheid bieden om
dynamische pols afwijkingen na ligaments schade beter en sneller te
diagnosticeren. Om deze reden hebben wij recent een nieuw methode
geintroduceerd met behulp van 3D beelden van een bewegend gewricht. 4D-CT geeft
ons de mogelijkheid om de bewegelijkheid van verschillende polsbotten
indvidueel te bestuderen om zo de diagnose SLD eerder te stellen.

Het doel van dit pilot onderzoek is allereerst om de dynamische eigenschappen
van gezonde polsen ten opzichte van beschadigde polsen te bestuderen.
Informatie welke in dit onderzoek zal worden vergaard zal worden gebruikt om de
eerste stappen ter realisatie van functionele diagnostiek van de pols te
zetten. Wij verwachten dat bij patiënten met een ligament schade de kinematiek
van de pols significant afwijkt van de
gezonde pols in zelfde individu en die van de controle groep. Omdat er
multipele parameters meetbaar zijn wordt er in dit onderzoek getracht om de
meest voorspellende parameters te selecteren welke voor toekomstige studies
zullen worden gebruikt om de accuratesse van deze methode te bepalen.

Dit studie is eem diagnostische case-control pilot.

Voor gezonde deelnemers bedraagt de stralingsblootstelling 0.3 mSv.
voor mensen met een scapholunaire laesie is dat 0.6 mSv.