Waarde van MRI - DWI in beoordeling van ziekte Activiteit bij pulmonale parenchymateuze lokalisatie van Sarcoidosis

Bij sarcoidosis patienten met chronische pulmonale consolidaties en
persisterende symptomen is het lastig om de mate van ziekte activiteit vast te
stellen. Klachten als benauwdheid en moeheid zijn aspecifiek en kunnen zowel
door persisterende, actieve inflammatie als door oude, fibrotische
veranderingen worden veroorzaakt.
De mogelijkheid om bij deze patienten de mate van ziekte activiteit te
beoordelen, maakt selectief voorschrijven van immuunsuppressiva (TNFα -remmers)
en response monitoring tijdens therapie mogelijk.
Uit een aantal recente studies blijkt 18F-FDG-PET in staat om actieve
inflammatie bij patienten met sarcoidosis aan te tonen. Het grote nadeel van
18F-FGD-PET is echter de hoge stralingsdosis bij deze groep relatief jonge
patienten.

Middels Diffusion Weigthed Imaging (DWI) is het mogelijk om de diffusie van
watermoleculen te visualiseren. De aanwezigheid van intracellulaire organellen,
macromoleculen, en een intacte cel membraan beperkt de diffusie van
intracellulaire watermoleculen ten opzicht van extracellulaire water moleculen.
Het gemak waarmee water moleculen kunnen diffunderen binnen een bepaald weefsel
hangt af van de biologische kenmerken van het betreffende weefsel, zoals de
celdichtheid en de ratio tussen het intracellulaire en extracelulaire volume.
De mate van diffusie restrictie is een intrinsiek weefselkenmerk en komt tot
uiting in de signaal intensiteit op de DWI-serie. Diffusie restrictie kan
worden gequantificeerd door de 'Apparent Diffusion Coefficient' (ADC-waarde) te
berekenen.
DWI heeft reeds een belangrijke rol in de detectie van acute cerebrale ischemie
en in abdominale MRI. Meerdere studies hebben een meerwaarde aangetoond van MRI
- DWI in de differentiatie tussen benigne en maligne noduli, en in het
onderscheid tussen longcarcinoom en aangrenzende postobstructie atelectasis.
Verder wordt Whole Body MRI met DWI gebruikt voor de N- en M- stadiering bij
o.a. NSCLC.
Tot op heden is de waarde van DWI bij patienten met sarcoidosis nog niet
onderzocht.

In gebieden met actieve inflammatie is de cellulariteit hoger dan in
fibrotische gebieden, waardoor de diffusie van water moleculen hier meer
beperkt zal zijn.
Onze hypothese is dat DWI in staat zal zijn om:
- actieve inflammatie aan te tonen bij patienten met een nieuwe presentatie van
pulmonaal gelokaliseerde sarcoidosis,
- te differentieren tussen actieve inflammatie en fibrosis bij patienten met
persisterende pulmonale consolidaties,
- intrathoracale lymfklierlocalisaties van sarcoidosis aan te tonen

De meeste pathologische afwijkingen, zoals tumor en inflammatie, gaan gepaard
met een toename in de T1 en T2 relaxatie tijd. Fibrosis veroorzaakt een
verkorting van de T2 relaxtatie tijd.
De STIR TSE (short T1 inversion recovery turbo spin-echo) sequentie is erg
gevoelig voor verschillen in T1 en T2. In een aantal recente studies blijkt
STIR gevoeliger dan DWI in de detectie en subtype classifcatie van
adenocarcinoom, en blijkt STIR ook gevoeliger dan DWI en 18F-FDG PET-CT in de
N-stadiering van patienten met NSCLC.
In het scanprotocol hebben we een STIR sequentie toegevoegd, om uit te zoeken
of het mogelijk is om te differentieren tussen infammatie en fibrosis op basis
van verschillen in T1 en T2 relaxatie tijden.

Primaire vraagstelling:
1. Is het haalbaar om actieve inflammatie aan te tonen middels MRI - DWI
(Diffusion Weighted Imaging) bij patienten met pulmonale sarcoidosis,
vergeleken met 18F-FDG PET?

Secondaire vraagstellingen:
1. Is het haalbaar om lymfklier lokalisaties van sarcoidosis aan te tonen
middels MRI - DWI (Diffusion Weighted Imaging), vergeleken met 18F-FDG PET?
2. Is er bij pulmonaal gelocaliseerde sarcoidosis een relatie tussen de
signaalintensiteit bij STIR imaging en de metabole activiteit op 18F-FDG PET?
3. Is er bij pulmonaal gelocaliseerde sarcoidosis een relatie tussen de mate en
aard van contrastaankleuring en de metabole activiteit op 18F-FDG PET?

Dit is een observationele (pilot) studie bij sarcoidosis patienten bij wie een
18F-FDG PET scan is aangevraagd ter evaluatie van de mate van actieve
inflammatie.
De mate van inflammatie aangetoond middels 18F-FDG PET en DWI, vormt de basis
voor een sample size berekening voor een grotere validatie studie.

Zowel patienten met een nieuwe presentatie van pulmonaal gelokaliseerde
sarcoidosis (n=10), als patienten met chronisch pulmonale infiltraten (n=10)
worden geincludeerd.

MRI met DWI wordt toegevoegd aan de regulier work-up van deze patienten (dit
omvat laboratorium onderzoek, longfunctie testen, een CT thorax en een
18F-FDG-PET scan.

Belasting: eenmalig MRI onderzoek van de thorax (duur 45 minuten).

Risico is gelijk aan dat van een regulier MRI onderzoek met intraveneus
contrast.
Patienten zullen voorafgaand aan het onderzoek het algemene contra-indicatie
formulier voor MRI invullen.
Voorafgaand aan de scan wordt de nierfunctie bepaald.