De invloed van randspleten van verschillende breedte op de ontwikkeling van secundaire cariëslaesies naast composietrestauraties en op zuurproductie en compositie van plaque.

Secundaire cariës is het ziekteproces waarbij nieuwe gaatjes ontstaan naast een
bestaande vulling in een tand of kies. Het is de meeste voorkomende reden om
vullingen te vervangen. Er bestaan verschillende theorieën die proberen te
verklaren hoe secundaire cariës ontstaat.
Een van die theorieën is dat er een kleine randspleet tussen de tand en de
vulling bestaat, waarin bacteriën kunnen leven die zuren uitscheiden die de
tand aantasten en een nieuw gaatje naast de vulling laten ontstaan. Het doel
van dit onderzoek is te kijken of secundaire cariës ontstaat in een randspleet
en hoe breed deze randspleet moet zijn om secundaire cariës te laten ontstaan.

Het doel van dit onderzoek is te kijken of secundaire cariës ontstaat in een
randspleet en hoe breed deze randspleet moet zijn om secundaire cariës te laten
ontstaan.

Het is een mono center, enkel blind in situ onderzoek. De vrijwilligers zullen
een uitneembare kunsthars plaat met 10 proefstukjes tand en vulling dragen
gedurende 8 weken, dag en nacht. Een keer per dag wordt de kunsthars plaat
uitgenomen om schoon te maken met fluoridehoudende tandpasta. Vier keer per dag
wordt de kunsthars plaat 5 minuten in een suikeroplossing gedoopt, waarna deze
wordt afgespoeld met kraanwater en in de mond wordt teruggeplaatst.
De laesiediepte en het mineraalverlies van de proefstukjes zal iedere twee
weken worden bepaald door het maken van een soort röntgenfoto buiten de mond.
Tevens zal er na 4 weken en na 8 een monster genomen worden van de aanwezige
plaque op de proefstukjes om de samenstelling en de acidogeniciteit hiervan te
bepalen.

De belasting voor de vrijwilliger bestaat uit het dragen van de kunsthars plaat
met proefstukjes gedurende 8 weken, dag en nacht. Iedere twee weken, moeten zij
een bezoek brengen aan ons laboratorium om de proefstukjes buiten de mond te
kunnen meten.
Het doorslikken van een van de proefstukjes is een relatief risico. Door het
bevestigen van de proefstukjes in een uitneembare kunsthars plaat met behulp
van composiet en een ondersnijding wordt dit risico tot een minimum beperkt (NL
28303.091.09). Voordelige effecten van het onderzoek kunnen niet verwacht
worden, aangezien er geen interventie bij de patient zelf plaatsvindt.
Iedere twee weken, moeten zij een bezoek brengen aan ons laboratorium om de
proefstukjes buiten de mond te kunnen meten.