lichaamssamenstelling validatie studie

Overtollig vetweefsel is momenteel de nummer één doodsoorzaak wereldwijd,
doordat het risico verhoogt op chronische ziekten zoals diabetes mellitus,
hart-en vaatziekten, beroerte, hoge bloeddruk en bepaalde soorten kanker. De
body mass index (BMI) is momenteel de meest gebruikte methode om, op basis van
lichaamslengte en lichaamsgewicht, mensen te kwantificeren in een van de vier
categorieën: ondergewicht, normaal gewicht, overgewicht en obesitas. Er is
echter aangetoond dat de nauwkeurigheid beperkt is, met name in de buurt van de
overgangsgebieden (van bijvoorbeeld *normaal* naar *overgewicht*), bij mannen,
sporters en bij ouderen. Dit komt doordat de BMI index geen onderscheid kan
maken tussen vetmassa en vet vrije massa. Verder geeft de BMI index niet
voldoende feedback voor mensen die door middel van fitness willen afvallen. Het
kan namelijk heel goed zijn dat vetmassa wordt afgebroken en spiermassa wordt
aangemaakt, maar dat dit niet leidt tot een gewichtsverandering.

Lichaamssamenstelling kan via een aantal verschillende technieken gemeten
worden, variërend van zeer nauwkeurig, maar arbeidsintensief en duur, tot vrij
eenvoudig, snel en goedkoop. Doordat de nauwkeurige technieken zo duur zijn,
zijn deze niet altijd toegankelijk (MRI, CT, onderwater wegen). De goedkopere
oplossingen bieden een veel mindere (of misschien wel te lage) nauwkeurigheid.
Hierdoor kloppen metingen vaak niet.
Echografie is een risico vrije technologie welke veel gebruikt wordt
voor medische beeldvorming. Deze techniek maakt het mogelijk om direct de dikte
van weefsellagen, zoals vetweefsel en spierweefsel, te meten. In tegenstelling
tot andere technieken, zoals Bio- elektrische Impedantie Analyse (BIA) is het
niet nodig om voor de meting aan allerlei eisen te voldoen. De manier waarop
echografie in de literatuur vaak gebruikt wordt is vergelijkbaar met huidplooi
metingen. Deze techniek meet de dikte van vetweefsel (en huid) op bepaalde
plekken op het menselijk lichaam. Het nadeel van huidplooimetingen is dat deze
techniek de juiste training vraagt om correcte meetresultaten te verkrijgen.
Verder maakt deze techniek geen onderscheid tussen vetweefsel en de huid, en is
niet instaat om spierweefsel te meten.

primaire doelstelling:
- Het valideren van ultrasound tegen de gouden standaard
(3-compartimentenmodel) om lichaamssamenstelling te meten
- Het vergelijken van ultrasound met huidplooimetingen om lichaamssamenstelling
te meten.
- Het ontwikkelen van nieuwe modellen om lichaamssamenstelling te meten,
gebaseerd op ultrageluid, met het 3-compartimentenmodel als de
referentietechniek.

secundaire doelstelling:
- Het evalueren van het effect van lichaamssamenstelling op inter-individuele
variatie in thoracale bio-impedantie.
- De validiteit te testen van 3D-imaging om lichaamsvolume te meten, met
onderwaterweging als de referentie techniek.

cross sectioneel, obeservationeel

De risico's verbonden aan het onderzoek zijn minimaal. De belasting is
evenredig met de informatie die de proefpersoon krijgt na afloop van het
onderzoek, namelijk informatie over zijn/haar lichaamssamenstelling