Exploratief onderzoek: De relevantie van contact allergie voor isobornyl acrylaat bij mensen met een contact allergie voor een ander acrylaat

Aanleiding voor dit onderzoek is een 48-jarige patiënt die al 9 maanden last
had van therapieresistent handeczeem. Patiënt was werkzaam als procesoperator
in een fabriek waar glasvezels worden geproduceerd. Patiënt hield zich bezig
met UV-verven van glasvezel, het bedrukken van de glasvezel, dit bedekken met
een laagje acrylaat en het reinigen van de machines. Tijdens vakanties
verminderden zijn huidklachten aanzienlijk.
Patiënt werd onderzocht met de Europese Standaardreeks van de Epicutane
Allergie Test (ECAT) en met ECAT (Meth)Acrylatenreeks. Patiënt reageerde niet
op de Europese Standaardreeks, maar vertoonde verscheidene positieve reacties
op (meth)acrylaten (ethyl acrylate, butyl acrylaat, 2-hydroxyethyl acrylate,
2-hydroxypropyl acrylate, 2-hydroxyethyl methacrylate, 2-hydroxypropyl
methacrylate, triethylene glycol dimethacrylate, 1,6-hexanediol diacrylate,
diethyleneglycol diacrylate, triethylene glycol diacrylate). Deze acrylaten
bleken echter niet relevant voor de klachten van patiënt, omdat deze
bestanddelen niet voorkwamen in de stoffen waarmee patiënt werkzaam was. Deze
acrylaten konden de klachten en de verbetering tijdens vakanties dus niet
verklaren. Na verdere bestudering van de werkplek, bleek isobornyl acrylaat
zowel in de glasvezelcoating, als in de Bufferlite en UV-inkt voor te komen.
Tijdens een ECAT met isobornyl acrylaat 0,1% vertoonde patiënt daadwerkelijk
een allergische reactie.

Isobornyl acrylaat is een stof die niet standaard voorkomt in de
(meth)acrylatenreeks van het UMCG. Deze patiënt en de uitgesproken positieve
reactie op isobornyl acrylaat, maar ook zijn positieve reacties op
niet-relevante acrylaten vormt de basis voor dit onderzoek.

Dat verschillende acrylaten kruisreageren werd in 1977 al beschreven in cavia*s
door Chung et all (1). In een review uit 2001 (2) wordt beschreven welke
verschillende hypotheses er bestaan omtrent kruisreacties afhankelijk van
additieve groepen aan het monomeer en in vivo reacties. Echter in deze review
worden geen uitspraken gedaan over isobornyl acrylaat.
In de literatuur is weinig onderzoek gedaan naar isobornyl acrylaat. Er zijn
slechts enkele onderzoeksgroepen die zich specifiek met isobornyl acrylaat
hebben beziggehouden. De studies die verricht zijn tonen zelden een
overgevoeligheid voor isobornyl acrylaat aan. Zo onderzocht Kiec-Swierczynska
et all (3) een groep van 81 werknemers uit een video/televisie fabriek met
isobornylacrylaat 0,1% in petrolatum en vertoonde geen enkele werknemer een
reactie. Aalto-Korte (4) heeft verscheidene onderzoeken verricht naar isobornyl
acrylaat, maar vond in een retrospectief onderzoek bij 49 patiënten, welke er
van verdacht werden een arbeidsgerelateerde contactdermatitis te hebben, geen
enkele positieve reactie op isobornyl acrylaat 0.1% in petrolatum. Busschots et
al (5) vonden bij 2 patiënten een relevante contactallergie voor isobornyl
acrylaat 0.1% tijdens het gebruik van een insuline pomp.

Hypothese: Patiënten welke in het verleden een positieve patchtestreactie
hebben vertoond op een allergeen uit de (meth)acrylatenreeks, kunnen ook
reageren op isobornyl acrylaat. Mogelijk reageren patiënten die in het verleden
op meerdere acrylaten hebben gereageerd of op acrylaten die qua
molecuulstructuur meer verwant zijn aan de structuur van isobornyl acrylaat
eerder op isobornyl acrylaat.

Referenties:
1. Chung CW, Giles AL. Sensitization potentials of methyl, ethyl, and n-butly
methacrylates and mutual cross-sensitivity in guinea pigs. The journal of
investigative dermatology April 1977
2.Kanerva L. Cross-reactions of multifunctional methacrylates and acrylates.
Acta Odontol Scand 2001; 59:320-329. Oslo. ISSN 0001-6357.
3.Marta Kiec-Swierczynska, Beata Krecisz, Dominika Swierczynska-Machura, Joanna
Zaremba An epidemic of occupational contact dermatitis from an acrylic glue.
Contact Dermatitis. 2005 Mar;52(3):121-5.
4.Kristiina Aalto-Korte, Maj-Len Henriks-Eckerman, Outi Kuuliala, Riitta
Jolanki, Occupational methacrylate and acrylate allergy - cross-reactions and
possible screening allergens Contact Dermatitis. 2010 Dec;63(6):301-12. doi:
10.1111/j.1600-0536.2010.01760.x.
5.Busschots A M, Meuleman V, Poesen N, Dooms-Goossens A. Contact allergy to
components of glue in insulin pump infusion sets. Contact Dermatitis 1995: 33:
205-206.

Vraagstellig:
Is het relevant om isobornyl acrylaat toe te voegen aan de (meth)acrylatenreeks?

Subvraag:
- Wat is de relevante testconcentratie isobornyl acrylaat?

Deelnemers aan dit onderzoek ondergaan een epicutane patchtest volgens het
protocol van de International Contact Dermatitis Research Group.
De patchtest bestaat uit de UMCG (meth)acrylaten reeks en uit een van de Bend
Chamber met daarin isobornyl acrylaat (IBA) in petrolatum (vaseline) in
verschillende concentraties. Deze concentraties worden gebaseerd op een
inschatting vanuit de literatuur en zullen in een verdunningsreeks van 0.3%,
0.1%, 0.03% en 0.01% worden getest.
De patchtest zal op de rug worden geappliceerd en moet 48 uur (D2) in situ
blijven. Na 48 uur wordt de patchtest verwijderd en wordt de eerste aflezing
verricht. Vervolgens zal de patchtest nogmaals afgelezen worden op 72 uur (D3)
en eventueel nog op dag 7. Bij het aflezen wordt gebruik gemaakt van de
richtlijnen van de International Contact Dermatitis Research Group (ICDRG),
waarbij de reactie wordt vastgelegd als een -, +?, +, ++, +++ of IR
(geïrriteerde)reactie. Deze reacties worden tevens vastgelegd middels
fotodocumentatie.
Voor aanvang van het onderzoek wordt een oriënterende vragenlijst afgenomen met
vragen over geslacht, atopie en occupatie. Na afloop wordt een verdiepende
vragenlijst afgenomen om blootsteling aan acrylaten te analyseren.


Referenties:
1. Contact Dermatitis 5th edition, Springer 2010, Jeanne Duus Johansen, Peter
J. Frosch, Jean-Pierre Lepoittevin
2. Fregert S. Publication of allergens. Contact Dermatitis 1985;12:123-124

De belasting voor de proefpersonen in dit onderzoek zal bestaan uit:

- Voorafgaand aan deelname: door middel van een vragenlijst uitsluiten van
mogelijke zwangerschap, gebruik van immunosuppresiva, actieve huidziekte op de
rug. Tevens inspectie van de rug ter uitsluiting van evt. actieve huidziekte.
- Vier bezoeken aan het Universitair Medisch Centrum Groningen of huisbezoeken
in een week. Gemiddeld duurt een bezoek 15 minuten.
- De daadwerkelijke belasting bestaat uit het appliceren van de 'patchtests'
(pleister met daarin isobornyl acrylaat in vaseline) gedurende 48 uur.
- Ten tijde van het onderzoek (gedurende een week) dient de deelnemer het
applicatiegebied droog te houden. Dit is een klein gebied op de rug wat niet in
contact met water of zeep mag komen omdat dat de testresultaten kan
beïnvloeden.
- Na afloop wordt een aanvullende vragenlijst afgenomen met vragen over
blootstelling aan acrylaten.


De risico's:
- Enige irritatie en jeuk ter plekke van de patchtest. Ter minimalisering van
deze klachten worden hypoallergene pleisters gebruikt. Eventuele irriatie/jeuk
verdwijnt spontaan na het verwijderen van de pleisters en is te vergelijken met
jeuk bij dragen van een normale pleister.
- Klein risico op actieve sensibilisatie voor isobornyl acrylaat.