Deels geblindeerd prospectief gerandomiseerd multicenter onderzoek naar de werkzaamheid, veiligheid en verdraagbaarheid van sotrastaurin capsules en tacrolimus (in gebruikelijke of verlaagde dosering) in vergelijking met Myfortic en tacrolimus bij nieuwe niertransplantatiepatiënten (CAEB071A2214)

Allotransplantatie van een orgaan is in de laatste decennia een gebruikelijke
ingreep geworden. Ter voorkoming van afstotingsreacties worden
immunosuppressiva toegediend. Om de werkzaamheid te vergroten en de
bijwerkingen te verminderen, worden deze gebruikt als combinatietherapie van
middelen met verschillend werkingsmechanisme in submaximale doseringen. In de
meeste combinaties wordt gebruik gemaakt van een calcineurineremmer, zoals
cyclosporine en tacrolimus, en een lymfocytenproliferatieremmer, zoals
mycofenolzuur of mycofenolaat mofetil (MMF). De huidige combinaties veroorzaken
echter nogal wat bijwerkingen, zeker op de langere termijn.
Sotrastaurin is een nieuw immunosuppressivum dat in een vroeg stadium de T cel
activatie blokkeert door de remming van proteïnekinase C (PKC). Het middel is
zeer potent en blokkeert selectief de klassieke en nieuwe PKC isovormen. Het
middel wordt oraal toegediend. In vroege fase II onderzoeken werd sotrastaurin
goed verdragen en werd in combinatie met tacrolimus een uitstekende
werkzaamheid waargenomen. De combinatie met mycofenolzuur was minder effectief
dan de standaardbehandeling. Op grond van deze resultaten wordt in het huidige
onderzoek de effectiviteit en veiligheid van de combinatie sotrastaurin en
tacrolimus in 3 doseringen vergeleken met die van de huidige
standaardbehandeling met mycofenolzuur en tacrolimus bij de novo
niertransplantatiepatiënten.

Primair: Na te gaan of minstens een van de sotrastaurin behandelarmen 6 maanden
na transplantatie qua effectiviteit niet slechter is dan de controlearm van
mycofenolzuur en tacrolimus (samengesteld effectiviteitseindpunt van bewezen
acute afstoting graad IA of hoger, verlies van het transplantaat, dood, lost to
follow-up).
Secundair: Nierfunctie na 6, 12, 24, 36 maanden. Samengesteld
effectiviteitseindpunt na 12, 24 en 36 maanden en individuele componenten na 6,
12, 24 en 36 maanden. Veiligheid en verdraagbaarheid.

Gerandomiseerd deels dubbelblind fase II onderzoek met parallelle groepen.
Screening voor niertransplantatie. Direct na transplantatie randomisatie naar:
1. Arm 1: sotrastaurin 100 mg 2 maal daags + standaard toediening tacrolimus
2. Arm 2: sotrastaurin 200 mg 2 maal daags + standaard toediening tacrolimus
3. Arm 3: sotrastaurin 300 mg 2 maal daags + verminderde toediening tacrolimus
4. Arm 4: mycofenolzuur 720 mg 2 maal daags + standaard toediening tacrolimus
Arm 1, 2 en 4 dubbelblind. Arm 3 niet geblindeerd.
Dosis tacrolimus wordt aangepast op geleide van dalbloedspiegel:
• Standaard toediening: > 5-12 ng/mL
• Verminderde toediening tacrolimus 2-5 ng/mL.
Daarnaast worden alle deelnemers behandeld met 2 basiliximab infusen
(operatiedag en dag 4) en prednison.
Totale studieduur ca. 3 jaar.
Ca 300 patiënten.
Data Monitoring Committee.
De optionele PK substudie wordt niet in NL verricht.

Behandeling met sotrastaurin + tacrolimus of standaardbehandeling mycofenolzuur + tacrolimus.

Risico: Bijwerkingen van studiemedicatie. Onvoldoende effectiviteit van (een
van) de experimentele behandelschemata.
Belasting: 21 bezoeken in 3 jaar. Bij alle bezoeken vital signs en
bloedonderzoek (10-15 ml per keer, 300 ml totaal). 11x lichamelijk onderzoek,
21x ECG, 11x zwangerschapstest (indien relevant).
De studiebelasting verschilt niet wezenlijk van de belasting bij reguliere
behandeling. Basiliximab infusen (2) worden ook bij reguliere behandeling
gegeven.
Optionele PK substudie: niet in NL.