De rol van diafragma EMG monitoring op longfysiologische kenmerken van beademde patienten met ARDS: een pilot-studie

Kunstmatige beademing is een levensreddende behandeling voor patiënten met
acuut respiratoir falen. Het doel van kunstmatige beademing is de arteriële
zuurstof spanning te verhogen bij hypoxemie en de ademarbeid te verminderen.
Moderne beademingsmachines kennen verschillende beademingsvormen om dit doel te
bereiken. In eerste instantie kan gekozen worden voor gecontroleerde beademing
of voor ondersteunende beademing. Het doel van gecontroleerde beademing is alle
ademarbeid door de machine te laten verrichten zodat de inspiratiespieren
volledig ontlast worden. Nadelen van deze beademingsvorm zijn associatie met
ademspier atrofie en discomfort van de patiënt omdat de machine niet synchroon
werkt met de output van de centrale ademcentra van patiënt. Bij ondersteunende
beademing, zoals *pressure support ventilation* (PSV), activeert de patiënt de
beademingsmachine die vervolgens een vooraf ingestelde druk genereert en zo de
inspiratie musculatuur van patiënt ontlast, waardoor een deel van de ademarbeid
overgenomen wordt. Een voordeel van deze beademingsvorm ten opzichte van
gecontroleerde beademing is de betere synchronie tussen patiënt en de
beademingsmachine. Een beperking is de vertraging tussen begin van de
inspiratie van patiënt en het begin van de inspiratie door de
beademingsmachine. Deze zo genaamde "trigger delay" is het gevolg van de
vertraging in druk golf tussen de pleuraholte en de beademingsmachine.
Daarnaast blijkt uit recente studies dat tijdens pressure support ventilation
frequent ademteugen van patiënt niet gedetecteerd worden door de
beademingsmachine. Deze asynchronie is geassocieerd met verhoogde ademarbeid en
onrust.
Beademing door middel van NAVA kan de beperkingen van pressure support
ventilation mogelijk verminderen. Ten eerste is de trigger delay met NAVA
korter dan bij pressure support ventilation (Spahija, crit care med, 2010).
Tevens vermindert NAVA asynchronie tussen patiënt en de beademingsmachine. In
een recente prospectieve cross-over studie werd aangetoond dat bij patiënten
die zover hersteld waren dat zij konden ontwennen van de beademing, ademarbeid
(gemeten als pressure time product van het diafragma) significant lager was
tijdens NAVA beademing dan tijdens pressure support ventilation (Pahija, crit
care med, 2010).
Hoewel bij patiënten in de acute fase van de respiratoire insufficiëntie alle
drie de bovengenoemde beademingsmodi gebruikt worden, is onbekend of een van
deze modi een voordeel biedt met betrekking tot oxygenatie, ademarbeid en
synchronie tussen patiënt en beademingsmachine.

Doel van het onderzoek is aantonen dat beademing met NAVA, leidt tot verbeterde
oxygenatie, betere synchronie tussen patiënt en beademingsmachine en tevens
verminderde ademarbeid (uitgedrukt als pressure time product (PTP)) in
vergelijking met beademing door middel van pressure support ventilation of
pressure controlled ventilation.

Propspectieve vergelijkende cross-over studie

Ten behoeve van de studie wordt de bestaande maagsonde van patiënt vervangen
door een gemodificeerde NAVA katheter. De NAVA katheter is een naso-gastrische
voedingssonde met negen electrodes die electrische activiteit van het diafragma
detecteren (EMG signaal). Deze electrische activiteit wordt tijdens reguliere
behandeling gebruikt om de beademingsmachine te activeren als de patient een
inspiratie poging doet. Voor de huidige studie is deze katheter gemodificeerd
zodat door middel van twee kleine ballonnetjes druk boven en onder het
diafragma gemeten kan worden. De katheter is gemodificeerd door Neurovent
(Toronto, Canada) en is gebruikt in eerdere publicaties (Spahija, Crit Care
Med, 2010 (38) 518; Brander, Chest, 2009 (135) 695).
Het inbrengen van een nasogastrische sonde is een routine procedure bij IC
patiënten. Op onze IC zijn geen complicaties beschreven bij het inbrengen van
de NAVA katheter. Frequentie van complicaties bij het inbrengen van
naso-gastrische sondes in het algemeen zijn laag, met name als patiënten met
verhoogd risico op complicaties geëxcludeerd worden (anatomische afwijkingen
van bovenste luchtweg, recente chirurgie van bovenste luchtweg of oesofagus,
recente (< 4 weken) bloedneus.

Bloedafname vindt plaats via arterielijn die ten behoeve van de reguliere
patiënten zorg al aanwezig is. Voor de bloed afname hoeven dus geen invasieve
handelingen verricht te worden. De afname van 6 ml bloed binnen 1.5 uur is geen
additioneel risico voor patiënt.