Invloed van fixatiemethode op rotatie van pertrochantere femurfracturen:
een radiostereometrische analyse van DHS versus gamma-nail

Een groot aantal verschillende implantaten zijn ontwikkeld voor de behandeling
van proximale femurfracturen. Desondanks is sprake van een relatatief hoog
complicatierisico. Complicaties zoals cut-out van het implantaat, nonunion en
malunion leiden tot een hoge morbiteit bij patienten. Deze complicaties worden
gezien zowel bij extramedullaire implantaten (DHS) en intramedullaire
implantaten (gamma-nagel) geziem. Implantaat-gerelateerde complicaties kunnen
mogelijk worden verklaard als een gevolg van rotatie en/of translatie van het
trochanter complex ten opzichte van de femurkop.

Het bepalen van de mate van rotationele en/of translationele instabiliteit van
trochantere femurfracturen in relatie tot het type implantaat en soort van
fractuur.
De primaire doelstelling is de evaluatie van de verschillen in micromotion
(translatie en rotatie) tussen de implantaten.
Het secundaire doel is het relateren van de micromotion met de botdichtheid, de
positie en type van de implantaten en het type fractuur.

Zestig patienten met een AO31-A2 type pertrochantere femurfractuur zullen
worden geransomiseerd voor een behandeling met een extramedullair implantaat
(DHS) of intramedullair implantaat (gamma-nagel).
RSA rontgenfoto's zullen worden gemaakt op 1 dag, 6 weken, 4 maanden en 1 jaar
postoperatief. Een dexa scan zal worden verricht binnen 6 weken postoperatief.

De belasting en risicio's als gevolg van de insertie van de tantalum kogeltjes
en de extra straling zijn minimaal met name voor deze leeftijdscategorie.
Normale ppostoperative follow up zal plaatsvinden.
De patienten zouden profijt kunnen hebben van de intensievere begeleiding door
eerdere/betere herkenning van complicaties. Tevens zal met de dexa scan
osteoporose kunnen worden vastgesteld en behandeld.