Het effect van de vleesstructuur op de stimulatie van spiergroei in oudere mensen

Veroudering gaat gepaard met een verlies aan spiermassa. Dit verlies is het
gevolg van een verstoring in de balans tussen aanmaak en afbraak van spieren.
De aanmaak van spieren wordt sterk gestimuleerd door de inname van voeding, en
dan vooral eiwit. Het lijkt erop dat dit proces is verminderd in oudere
personen in vergelijking met jongere personen. Vooral de snelheid waarmee
eiwitten uit de voeding worden verteerd en opgenomen door de darm speelt
hierbij een belangrijke rol. Eiwitten bevorderen de spiergroei door het leveren
van bouwstenen, de aminozuren. De beschikbaarheid van aminozuren in het bloed
na een maaltijd is essentieel voor het reguleren van de spiergroei. Het
verhogen van deze beschikbaarheid is mogelijk door gebruik van te maken van
snel verteerbare eiwitten. Het concept van snel en langzaam verteerbare
eiwitten is ontleend aan onderzoek met melkeiwitten. Hiermee is aangetoond dat
snel verteerbare eiwitten ervoor zorgen dat aminozuren sneller worden opgenomen
in de darm, sneller bij de spier aangeleverd kunnen worden en daardoor ook
sneller gebruikt worden voor de aanmaak van spiereiwit. Of dit concept ook
toepasbaar is op andere eiwitbronnen in de dagelijkse voeding, zoals vlees, is
nog onbekend. Vlees is een belangrijke eiwitbron voor veel volwassenen en wordt
vrijwel dagelijks geconsumeerd. Verschillende vleesproducten hebben allemaal
een eigen vleesstructuur. Deze structuur zou bepalend kunnen zijn voor de
opnamesnelheid van de eiwitten uit het vlees en de daaropvolgende aanmaak van
spiereiwit. Echter, wetenschappelijk bewijs voor deze stelling is nog niet
beschikbaar.

Het doel van dit onderzoek is om te testen of de vleesstructuur een belangrijke
rol speelt op het gebied van eiwitvertering, het maximaliseren van de
aminozuurbeschikbaarheid en het stimuleren van de spiergroei in oudere mensen.

Twaalf personen in de leeftijd 65-85 jaar zullen deelnemen aan de studie.
Iedere persoon neemt deel aan 2 testdagen, waarin het effect van de
vleesstructuur (intact of fijngemalen: respectievelijk, biefstuk of tartaar) op
de eiwitvertering en aanmaak van spiereiwit getest zal worden. De 2 testdagen
zullen worden gescheiden door 14 dagen. Om de tussenpersoonsvariatie in
kauwtechniek en maag/darmwerking te voorkomen wordt het cross-over model
gebruikt. Ook wordt de voedingsinname voorafgaand aan de testdag
gestandaardisaard door middel van een eetdagboek: De 48 uur voor de eerste
testdag zal iedere proefpersoon een eetdagboek bijhouden zodat hij de 48 uur
voor de tweede testdag exact hetzelfde eetpatroon kan volgen. Verder zullen we
tijdens de testdagen gebruik maken van een constante infusie van stabiele
aminozuur isotopen om de eiwitafbraak, -opname en spieropbouw te kunnen
bepalen (zoals eerder beschreven in o.a. MEC 02-060, MEC 03-090, MEC 05-028 en
MEC 06-3-064).

Inname van rundvlees, intact of fijngemalen: Respectievelijk, biefstuk of tartaar.

Aan dit onderzoek zijn weinig risico*s verbonden. Het inbrengen van de katheter
met infuuskraantje in een bloedvat in de arm en op de hand kan een plaatselijke
*blauwe plek* tot gevolg hebben. Dit geldt eveneens voor een mogelijk hematoom
(blauwe plek) ter plaatse van het biopt. Het gemaakte sneetje in de huid worden
verbonden en zal binnen 2 dagen geheel dicht zijn. Mogelijk heeft de
proefpersoon later op de dag van de test een beetje een dof gevoel in het been
na het uitwerken van de verdoving. De spierbiopten zullen worden afgenomen door
een ervaren arts. Het gelabelde aminozuur dat gedurende dit experiment wordt
toegediend is niet radioactief en heeft geen enkel risico voor de gezondheid.
Het vlees wat tijdens de test aangeboden wordt betreft een normaal
voedingsproduct wat door de fabrikant is getest en vrijgegeven is voor
consumptie.

De totale tijdsinvestering per proefpersoon is 20 uur.
Algemene screening: 3 uur.
Testdagen: 2 x 8 1/2 uur.

.