Intracutaan versus transcutaan inhechten van de ileostoma

Het aanleggen van een ileostoma ter bescherming van een distale anastomose is
een frequent uitgevoerde chirurgische procedure. Vooral met de komst van de
sfinctersparende operaties, zowel bij benigne als maligne aandoeningen,
gekoppeld aan het gebruik van geavanceerde staplerapparatuur, is het aanleggen
van een enkel- of dubbelloops ileostoma gebruikelijk.
Hoewel het aanleggen van een ileostoma een routineprocedure is voor zowel
algemeen als gastro-intestinaal gespecialiseerde (GE-) chirurgen, blijft de
morbiditeit hoog. In de literatuur varieert de postoperatieve stomagerelateerde
morbiditeit tussen de 21 en 60%. Met als meest voorkomende stomagerelateerde
complicaties een stomaprolaps, parastomale hernia en lekkage onder de
stomaplak. Deze complicaties brengen uiteraard verhoogde stomagerelateerde
kosten met zich mee en tevens kan het aanleggen van een ileostoma worden
geassocieerd met een afname van kwaliteit van leven, zowel in lichamelijke als
in psychische zin
Per jaar wordt in Nederland een groot aantal ileostomata aangelegd. Het totale
aantal nieuw aangelegde ileostomata in Nederland niet duidelijk. Naar schatting
worden 2000 nieuwe ileostomata per jaar aangelegd. Een veel voorkomende
stomagerelateerde complicatie is lekkage van faeces onder de stomaplak. In de
literatuur komt dit bij ongeveer 57% van de patiënten voor. Daarnaast heeft
circa 65% van de stomadragers last van huidirritatie. Oorzaken hiervoor kunnen
zijn; slecht aangelegd stoma; verkeerde lokalisatie van de stoma, retractie of
parastomale hernia. Plooien en kuilen rondom de stoma, het niet goed aanbrengen
van het opvangmateriaal en urine of faeces onder de stomaplak.
In de vroeg postoperatieve periode zal de productie van de stoma nog erg
waterig zijn. Dit geeft een grotere kans op lekkage onder de stomaplak. De
productie van de ileostoma bevat elementen welke de peristomale huid extra doen
irriteren. Dit kan leiden tot ontstekingen en schimmelinfecties. Hoe meer
lekkage onder de stomaplak, hoe vaker de stomaplak verwisseld moet worden. Dit
geeft extra belasting van de huid.
Over het algemeen wordt een ileostoma transcutaan ingehecht en zijn er geen
eenduidige afspraken gemaakt over welk hechtmateriaal moet worden gebruikt. Als
alternatief zou het intracutaan hechten van het ileostoma een mogelijke
vermindering kunnen geven van de complicatie stomalekkage, omdat dit
theoretisch zou kunnen leiden tot een betere wondsluiting, minder huidirritatie
door faeceslekkage en een betere adherentie van de stomaplak. In de literatuur
is hier echter nauwelijks iets over vermeld.

Het doel van dit onderzoek is om te beoordelen of de manier van inhechten
effect kan hebben op stomalekkage en huidirritatie onder de plak, maar ook
kwaliteit van leven, overige stomagerelateerde complicaties en kosten van
medische zorg.

Het onderzoek betreft een prospectief gerandomiseerd multicenter vergelijkend
onderzoek. De deelnemende patiënt wordt gerandomiseerd voor intracutaan of
transcutaan inhechten van de ileostoma. De uitkomstmaten zijn huidirritatie als
gevolg van lekkage onder de stomaplak en/of de hechtingen zelf, effectiviteit
(gemeten op basis van hospitalisatie en kwaliteit van leven) en kosten. Er zijn
minimaal 134 patiënten per behandelarm nodig om met een significantieniveau van
0.05 en een power van 80% een klinische relevante daling van 30% naar 15% in
stomalekkage aan te kunnen tonen.

Tien universitaire en grote perifere opleidingsziekenhuizen zullen deelnemen
aan de studie. De patiënten zullen van september 2010 tot en met maart 2012
worden geïncludeerd met een minimum follow-up van drie maanden.

Intracutaan versus transcutaan inhechten van de ileostoma

De belasting van de patient is beperkt tot het invullen van enkele
vragenlijsten en dagboekjes en standaard polibezoeken. De risico's zijn gering
en bestaan slechts uit zeldzame (allergische) reacties op het gebruikte
hechtmateriaal.