Dagelijkse activiteitenpatroon van post-kanker patienten vergeleken met non-symptomatische controles en de rol van ervaren vermoeidheid op deze activiteitenpatronen.

Door de vergrijzing, verbeterde diagnostiek en behandeling zal het aantal
post-kanker patienten in de toekomst toenemen. Veel kankerpatienten rapporteren
vermoeidheid tijdens de behandeling en zelfs jaren na beeindiging van de kanker
behandeling heeft nog steeds meer dan 30% van de patienten last van
vermoeidheid. Ook andere lichamelijke problemen blijven bestaan, zoals een
verminderde zuurstofopname, verminderde spierkracht en beperkt functioneren die
de kwaliteit van leven van deze post-kanker patienten beinvloeden. Dit betekent
dat adequate nazorg voor deze patientengroep steeds belangrijker wordt en
dertig procent van post-kanker patienten geeft aan dat ze revalidatie nodig
hebben. Deze groeiende vraag voor zorg veroorzaakt een verhoogde druk op onze
gezondheidszorg, met de consequentie dat het moeilijk zal zijn deze patienten
de zorg die ze nodig hebben te kunnen bieden in de toekomst. Daarom moeten er
nieuwe innovatieve behandelingen ontwikkeld worden die de zorg voor patienten
kosten-effectiever maakt. Het vervangen van een deel van de zorg door
technologie naar de veilige thuissituatie van de patient, is hiervoor een
mogelijkheid. Maar voor het mogelijk maken van behandeling in de thuissituatie
van de patient, moet de gezondheidsstatus van de patient gemonitored worden en
moet er feedback hierover gegeven worden door technologie. Daarbij moet de
therapeut deze informatie hebben om op afstand supervisie en feedback te geven
waardoor de patient zijn gedrag kan veranderen. Uit literatuur en eerder
studies is gebleken dat activiteitenpatronen belangrijk zijn om op te focussen
tijdens revalidatie voor verschillende patientengroepen. Ook voor post-kanker
patienten wordt aangenomen dat activiteitenpatronen een rol spelen in het
verminderd fysiek functioneren en ervaren vermoeidheid. Echter, huidige
activiteitenpatronen worden subjectief gemeten en kunnen onderhevig zijn aan
onder- of overschatting. Dit betekent dat objectievere metingen van het
activiteitenpatroon nodig zijn en ook de relatie met ervaren vermoeidheid
onderzocht moet worden.

Het doel van deze studie is om inzicht te krijgen in dagelijkse
activiteitenpatronen van post-kanker patienten en de relatie van ervaren
vermoeidheid met deze activiteiten.

Een exploratieve studie zal worden uitgevoerd om de onderzoeksvragen te
onderzoeken. Tijdens de nulmetingen (T0) worden vragenlijsten ingevuld en een
duurtest, functionele test en handgreep-test uitgevoerd. Na T0, wordt het
activiteitenniveau van de patiënten gemeten voor vijf dagen in hun
thuisomgeving en patiënten krijgen vragen over hun subjectieve waargenomen
activiteit en vermoeidheids niveau (T1). wanneer ze de apparatuur
terugbrengen, worden vragenlijsten over de tevredenheid van de gebruiker en
subjectieve niveau van activiteit ingevuld en wordt de week geëvalueerd (T2).

Het onderzoek zal in totaal 6 dagen duren. Voor zover bekend uit voorgaande
onderzoeken zijn er geen risico*s aan het onderzoek verbonden. De functionele
test wordt op een eigen, comfortabele snelheid gelopen en tijdens de
conditietest wordt de hartslag gecontroleerd. Gedurende de week van
activiteiten meten wordt de patient gevraagd om het normale patroon aan te
houden, de activiteitenmeter zal de patient hierin niet belemmeren.