De rol van cerebrale resonantie eigenschappen bij het bespelen van een muziek instrument.

Bespelen van een muziekinstrument is een sensori-motore activiteit die berust
op een complexe cerebrale organisatie. Een rol van spiegelneuronen bij de
representatie van het muzikale handelingsdoel is een aantrekkelijke hypothese.
Hersengebieden die een rol spelen bij motore preparatie zouden binnen dit model
niet alleen geactiveerd worden bij het spelen van b.v. een melodie, maar ook
reeds bij het horen daarvan of alleen al bij de voorstelling van het innerlijke
gehoor. Luisteren naar, of voorstellen van een melodie zou derhalve direct
gekoppeld zijn aan de programmering van bewegingen die nodig zijn om de melodie
daadwerkelijk ten gehore te brengen.

Hoewel de meeste mensen een melodie zonder moeite kunnen nazingen, ook in een
andere toonsoort, kunnen (zelfs hooggeschoolde) instrumentalisten lang niet
altijd naspelen wat ze horen of de stukken die ze spelen transponeren. Zij zijn
score-dependent d.w.z. zij kunnen alleen spelen met behulp van het notenbeeld.
Musici die gemakkelijk op het gehoor spelen en transponeren zijn daarentegen
non score-dependent, zij kunnen (vaak alleen) zonder noten spelen. Dit betekent
dat ze een motore preparatiemogelijkheid die efficient gekoppeld is aan
beluisterde muziek, de motore voorstelling van deze muziek is gemakkelijk te
maken.

Dit verschil in muzikale vaardigheid kan van grote betekenis zijn bij de
ontwikkeling van didactische strategieen bij het muziekonderwijs op
conservatoria.

Beoordelen of eigenschappen van motor hersengebieden (op basis van de
aanwezigheid van spiegelneuronen) verantwoordelijk zijn voor het vermogen om
op het gehoor te kunnen spelen.

Tijdens de fMRI opnames worden geluidsopnames van muziekfragmenten
gepresentaard via een koptelefoon. Deze fragmenten (van 20 sec) zijn
tweestemmig en worden op een klavierinstrument gespeeld. De volgende condities
worden hierbij onderscheiden: (1) de muziek is onbekend (nieuw gecomponeerd)
waarbij de proefpersoon zich voor moet stellen dat hij deze muziek meespeelt;
(2) tijdens luisteren geeft de proefpersoon intern verbaal commentaar (luider
zachter, omhoog omlaag, vrolijk droevig); (3,4) identiek als 1 en 2 alleen nu
betreft het bekende muziek.

De totale duur dat de proefpersoon in de scanner ligt is 30 minuten.
Analyse van de verschillen in conditie-gerelateerde cerebrale activatie is op
voxelbasis middels Statistical Parametric Mapping.

nvt