Oxytocine en de samenhang tussen opvoedingsstijl, faalangst en EEG.

Love withdrawal is een manier van straffen waarbij ouders hun kind signalen van
liefde onthouden wanneer het iets verkeerd doet of ergens in faalt. Uit eerder
onderzoek is gebleken dat het gebruik van love withdrawal door de moeder kan
leiden tot faalangst bij het kind. Faalangstige kinderen lijken te hebben
geleerd dat falen onacceptabel is en een bedreiging voor relaties vormt, en zij
proberen daarom situaties waarin ze kunnen falen, te vermijden. De emotie
schaamte speelt hierbij een centrale rol. In recent onderzoek is een verband
gevonden tussen faalangst en schaamte enerzijds en de feedback-related
negativity (FRN), een signaal van de hersenen in reactie op feedback,
anderzijds. De FRN wordt gemeten met behulp van EEG, en is negatiever (dus
sterker) wanneer feedback negatiever is dan verwacht.
Oxytocine kan mogelijk de effecten van met love withdrawal samenhangende
faalangst op de FRN verminderen. Deze stof beïnvloedt namelijk de
sociaal-emotionele processen die de relatie tussen de FRN en faalangst kunnen
verklaren, en is actief in de hersenegebieden (anterieure cingulate cortex en
insula) die zowel met schaamte, als met de FRN in verband zijn gebracht.

Met deze studie willen we inzicht krijgen in de onderliggende processen die
betrokken zijn bij (het ontstaan van) schaamte en faalangst. We willen
onderzoeken of toediening van oxytocine de effecten van love withdrawal en
daarmee samenhangende faalangst op de amplitude van de FRN kan verminderen.

We maken gebruik van een gerandomiseerd, placebo-gecontroleerd, dubbel-lind,
within-subjects design: Twee groepen proefpersonen, die relatief weinig of
relatief veel gebruik van love withdrawal door de ouders rapporteren, zullen
deelnemen aan twee onderzoekssessies. Tijdens deze sessies voeren zij op de
computer een feedback-taak uit, terwijl het EEG gemeten wordt. Tijdens één van
de sessies krijgen de proefpersonen oxytocine toegediend en tijdens de andere
sessie een placebo. De volgorde van sessies wordt over proefpersonen
afgewisseld. De proefpersoon en proefleider weten niet welke stof wordt
toegediend.

Tijdens één van de onderzoekssessies nemen de proefpersonen 6 puffjes neusspray in die 4 IE oxytocine per puff bevat (Syntocinon, Novartis), tijdens de andere sessie 6 puffjes placebo-neusspray (NaCl oplossing).

Om faalangst en het gebruik van love withdrawal door de ouders te meten, worden
vragenlijsten bij de proefpersonen afgenomen (de subschaal 'love withdrawal'
van de Children*s Report of Parental Behavior (CRPBI) inventory (Schludermann &
Schludermann, 1988) en de subschaal 'Concern over mistakes' van de
Multidimensional Perfectionism Scale (Frost et al., 1990)).
De proefpersonen nemen ook deel aan twee 2 1/2 uur durende onderzoekssessies.
Tijdens deze sessies voeren ze een feedback-taak uit (tijdens beide sessies
wordt dezelfde taak gebruikt), terwijl het EEG gemeten wordt. De EEG-meting is
non-invasief en met het systeem dat we gebruiken is skin-abrasion niet nodig.
Tijdens beide sessies nemen de proefpersonen 6 puffjes neusspray in (één keer
bevat deze oxytocine, en één keer een placebo). Intranasale oxytocine wordt
algemeen voorgeschreven aan vrouwen die borstvoeding geven en wordt goed
verdragen. Hoge doses oxytocine (>60 IE) kunnen in sommige gevallen tot
hoofdpijn leiden. Op basis van de eenmalige dosis van 24 IE (6 puffjes die elk
4 IE bevatten) die tijdens deze studie wordt gebruikt en de effecten van
oxytocine in het algemeen, lopen de proefpersonen in deze studie nauwelijks
risico.