Hypercoagulabiele hartoortjes in atriumfibrilleren (AF): een cross sectionele pilot studie

Rationale:
Atriumfibrilleren (AF) is de meest voorkomende ritmestoornis binnen de Westerse
wereld. Het ware gevaar van AF schuilt in het verhoogde risico op ischemische
beroertes. Klinische observaties als ischemische beroertes bij laag risico
patiënten, ischemische beroertes ondanks orale antistolling en verhoogd
bloedingsrisico onderstrepen de noodzaak voor een verbeterd begrip van de
pathofysiologische mechanismen van trombusvorming bij AF patiënten. De invloed
van één van de aspecten van Virchow's trias, endotheel dysfunctie, is hierbij
onderbelicht. Met weinig bewijs voor handen willen wij de hartoortjes
analyseren m.b.v. een uitgebreid pakket onderzoeken. Hierbij bestuderen we ook
de aanwezigheid van zogenaamde advanced glycation endproducts (AGEs), gezien
hun stijgende populariteit als belangrijke speler bij cardiovasculaire ziekte,
virussen alsmede proteomics en het mappen van de electrofysiologische
eigenschappen.

Hypotheses
1. AF is geassocieerd met atriale endotheliale veranderingen die een
ischemische beroerte promoten d.m.v. een stijging van pro-thrombotische eiwit
expressie, een daling van anti-thrombotische eiwit expressie of een combinatie
van beide.
2. AGEs zijn in verhoogde mate aanwezig in hartoortjes van AF patiënten en
dragen bij aan het gestegen trombo-embolische risico / hypercoagulabiele status
van de patiënt.
3. De concentratie van AGEs correleert met het type AF.

Onderzoeken of er een AF afhankelijke endotheliale disbalans van de
fysiologisch belangrijkste pro- en antithrombotische eiwitten in de hartoortjes
is.

cross-sectionele pilot studie

De risico's verbonden aan het onderzoek zijn minimaal en de patiënt belasting
wordt bijvoorbeeld door het uitvoeren van transoesofageale echocardiografie
tijdens de narcose en het combineren van venapuncties met routinematige bloed
collecties zo min mogelijk gehouden. Patient staat bloot aan de risico's
inherent aan venapunctie. Transthoracale echocardiografie en huidplooi
autofluorescentie meting zijn vrijwel risicovrij. De transoesofageale echo kan
tijdelijke (2 dagen), lichte keel irritatie geven. Ondanks de uitermate
deskundige verwijdering van het linker hartoortje blijft er altijd een zeer
geringe kans op peroperatieve, controleerbare bloeding bestaan.
Het belang een beter inzicht in dit medisch en maatschappelijk groot probleem
te krijgen is enorm en dit is de enige manier om het te vergroten, aangezien
een andere manier van atriaal weefsel verkrijgen (biopten) met een veel te
groot risico op complicaties gepaard gaat.