Experimentele behandeling van depressie met MRI gestuurde cerebellaire transcraniële magnetische stimulatie: Een vooronderzoek

Het ontwikkelen van een effectieve behandeling voor depressie

De primaire uitkomstmaat is de verandering in depressieve klachten. Depressieve
klachten zullen worden geinventariseerd voor aanvang (t=0), na vijftien sessies
(t=15) en drie weken na beeindiging van de TMS behandeling (t=18).
Secundaire uitkomstmaten zijn veranderingen in hersenactiviteit gemeten met EEG
en ASL (optioneel) op t=0 in vergelijking met t=15.
De baseline gecorrigeerde veranderinge in depressieve klachten na TMS zal
worden vergeleken met een placebo conditie met behulp van co-variantie analyse
(ANCOVA) (Vickers & Altman, BMJ 2001;323:1123-4). Aparte ANCOVA zullen worden
gebruikt om de baseline gecorrigeerde veranderinge in hersenactiviteit (EEG &
ASL) na TMS te testen. Significantie niveau is p < 0.05 (twee-zijdig)

De patienten zullen random worden ingedeeld in de echte (n=15) of placebo
behandelingsconditie (n=15) in een dubbelblind ontwerp. Beide groepen zullen
gedurende 15 dagen 20 minuten lang met hoge frequentie rTMS op het mediale deel
van het cerebellum worden gestimuleerd. In de placebo conditie, zal een
speciale nepspoel worden gebruikt. Inventarisatie van depressieve klachten zal
plaatsvinden op t=0, t=15 en drie weken na beeindiging van de behandeling
(t=18). Alvorens de behandeling (t) zal een structurele MRI worden gemaakt om
de exacte plaats van het mediale cerebellum te kunnen bepalen voor stimulatie.
De patienten zullen tevens worden gevraagd deel te nemen aan een 20 minuten
durende ASL scan voor (t=0) en na TMS behandeling (t=15) om veranderingen van
hersenactiviteit in kaart brengen. Hiervoor zal een apart informed consent
worden getekend. De scan is optioneel en indien de patient zijn of haar
toestemming niet verleend dan heeft dit geen gevolgen voor het verdere verloop
van de TMS studie.
Een rust EEG en een ASL (optioneel) zal worden afgenomen voor de eerste (t=0)
en na de vijftiende behandeling (t=15) om de klinische effecten te koppelen aan
veranderingen in hersenactiviteit.

Repetitieve transcraniale magnetische stimulatie zal worden toegepast op het mediale deel van het cerebellum. rTMS parameters: 80% motor threshold, 25 Hz, 10s aan, 5s uit voor 20 minuten (i.e., 20,000 pulsen per sessie).

Een structurele MRI scan zal gemaakt worden om de plaats van stimulatie te
bepalen. Sommige mensen ervaren deze procedure als oncomfortabel, doordat het
hoofd in een kleine ruimte komt te liggen. Voor het ASL scan geldt hetzelfde
als de structurele scan. Er zijn geen risico's verbonden aan een EEG.
De grootste zorg met betrekking tot rTMS is de (kleine) kans op het induceren
van een insult. Veiligheidsvoorschriften aangaande de stimulatie parameters,
zoals intensiteit, subject monitoring en medisch handelen bij een insult en het
inventariseren van contraindicaties (International Federation of Clinical
Neurophysiology) zullen worden nageleefd om de kans op een insult te
minimaliseren. Andere bijwerkingen: hoofdpijn en pijn in de nek. Deze zijn
gemakkelijk te behandelen met een standaard pijnstiller. Bovendien zijn
proefpersonen gerechtigd ten alle tijd en zonder opgaaf van reden te stoppen
met de studie.