Beoordeling van de functie van de gastrocnemius en soleus tijdens het lopen en selectieve stimuleerbaarheid van de spieren.

De kuitspieren spelen een belangrijke rol tijdens het lopen. Het proces van het
lopen is een cyclisch proces. Elke stap bestaat uit twee fasen, de stand fase
en de zwaai fase. Tijdens de stand fase geven voornamelijk de kuitspieren steun
aan het lichaam. Naast deze steun functie is de versnellende functie tijdens de
pre-zwaai fase ook noodzakelijk. Medische literatuur wijst deze beide functies
aan de kuitspieren toe. Echter bestaan er verschillen tussen de twee functies
en de verschillende typen van aanspanningpatronen die nodig zijn. Twee spieren;
de gastrocnemius en soleus zijn de grootste kuitspieren. Anatomisch gezien
worden de 2 spieren als een eenheid beschreven maar er bestaan grote
verschillen tussen de 2 spieren. De gastrocnemius is een bi-artculaire spier
terwijl de soleus een mono-articulaire spier is. Compositie van de 2 spieren is
ook anders. Er is een overhand van snellere vezels in de gastrocnemius en van
langzamere vezels in de soleus. Al met al is er wel twijfel over de gelijkheid
van hun functioneren.
Pogingen om met oppervlakte elektrische stimulatie (ES) het looppatroon van
mensen na een beroerte te verbeteren is mislukt. Dit zou wel kunnen door minder
selectiviteit van het stimuleren ofwel door het verschil tussen functioneren
van de 2 spieren.

Het primaire doel van de studie is om individuele functies van de gastrocnemius
en soleus tijdens het lopen te beoordelen. Het is ook bedoeld om de
selectiviteit van ES door oppervlakte elektrodes te beoordelen, dit in verband
met het gebruik van de oppervlakte ES om het lopen van de mensen met een
beroerte te verbeteren.

Fundamentele theorievorming van de observationele studie.
Het onderzoek plaats vindt in het gangbeeld laboratorium van Roessingh Research
& Development (RRD). Het onderzoek bestaat uit de verzameling van kinetische en
kinematische data met behulp van de VICON 3-dimensionele gangbeeld analyse
systeem. Er wordt ook EMG meting van de gastrocnemius en soleus gedaan met twee
soorten elektrodes, namelijk oppervlakte en draad elektrodes. Na het
lichamelijk onderzoek worden de draad elektrodes in de twee koppen van de
gastrocnemius en in de soleus ingebracht. De oppervlakte elektrodes worden op
de juiste plek geplakt. De markers worden ook opgeplakt. De proefpersoon wordt
gevraagd om langs de baan te lopen. De data worden verzameld tijdens het lopen.
ES wordt gedaan met 4 verschillende configuraties van oppervlakte stimulatie
elektrodes. EMG wordt ook tijdens de stimulatie verzameld.

Het onderzoek duurt 2,5 tot 3uur. Behalve de minimale pijn tijdens de insertie
van de draad elektrodes is er geen ongemak. Er zijn nagenoeg geen risico*s
verbonden aan het onderzoek. Zelden breekt de tip van de draad elektrode af en
het blijft achter in de spier zonder enige consequenties.