Vroege diagnose van borstkanker door middel van markers in tepelvocht, bloed, en tumormateriaal van vrouwen met borstkanker in vergelijking met gezonde vrijwilligers.

In eerder onderzoek hebben we aangetoond dat wij met succes tepelvocht kunnen afnemen en hierin microRNAs kunnen detecteren. Voor verdere validatie van de klinische potentie van onze nieuwe screeningsmethode, gaan we in het tepelvocht van vrouwen met een primaire borst tumor de microRNA levels vergelijken met de levels in het tepelvocht van gezonde vrouwen. Ook gaan we kijken naar de microRNA levels in bloed en tumorweefsel, om te zien hoe deze zich verhouden tot de levels in tepelvocht. Hiermee hopen wij een specifieke techniek te kunnen ontwikkelen op basis van microRNAs in tepelvocht die borstkanker kan detecteren in een vroegtijdig stadium. Hierdoor zouden onnodige preventieve borstoperaties vermeden kunnen worden, en behandelingen op een zo vroeg mogelijk stadium gestart kunnen worden, waardoor de kans op overleving verhoogd wordt. 

Deze studie onderzoekt of met tepelvochtonderzoek bepaalde veranderingen in tepelvocht, zogenaamde ‘markers’, kunnen voorspellen of er afwijkende cellen in het borstweefsel ontstaan. Als dat zo is, dan kan er in de toekomst op een zo vroeg mogelijk moment vastgesteld worden of er een kwaadaardige afwijking in de borst groeit. Hierdoor kan alvast een behandeling starten, nog vóórdat kanker of een voorstadium daarvan is ontstaan. Ook zal er bloed en borstweefsel onderzocht worden. Ook hierin kunnen markers voorkomen. Naar verwachting kunnen de markers in het tepelvocht veel beter voorspellen wat er zich in de borst afspeelt dan dezelfde markers in het bloed.

De hoeveelheden van bepaalde markers van vrouwen met borstkanker in deze studie worden ook vergeleken met gezonde vrouwen. De markers die afwijken, worden ook geanalyseerd in een andere groep, namelijk een groep vrouwen met een verhoogd risico op het krijgen van borstkanker.

Multicenter cross-sectionele observationele studie

Iedere handeling en medicijn kan bijwerkingen hebben. Mogelijke bijwerkingen van het onderzoek naar deze nieuwe behandeling zijn:



Door de neusspray: pijnlijke samentrekking van de baarmoeder (soms; 0.1-1%); hoofdpijn, misselijkheid, overgeven of een allergische huidreactie (zelden; 0.01-0.1%).



Door de verdovende crème: roodheid, verbleking, verdikking van de huid op de plek van aanbrengen (vaak; 1-10%); of een warm, gevoelig, brandend of jeukend gevoel van de huid (soms; 0.1-1%).



Door de tepelvochtafname: gevoelige of pijnlijke borsten, irritatie van de huid, roodheid en blauwe plekken (mild en zeldzaam).



Door de bloedafname: blauwe plek op de plaats van prikken, flauw worden en/of flauwvallen, ontsteking van de ader.



Extra belasting voor patiënt

De patiënt bezoekt het ziekenhuis eenmalig voor dit onderzoek. Dit wordt als het kan gepland op een dag dat er andere afspraken gepland zijn.