Het peroperatief meten van statische en dynamische cerebrale autoregulatie in vrijwilligers op verschillende stabiele-toestand MBP.

Cerebrale autoregulatie (CA) houdt in dat de cerebral blood flow (CBF) zo
constant mogelijk blijft gehouden. Dit is belangrijk om te garanderen dat het
brein, dat 20% van al het zuurstofverbruik in het lichaam voor zijn rekening
neemt, goed blijft functioneren. Een milde daling in cerebrale perfusie leidt
al tot symptomen zoals verwardheid en duizeligheid. Een complete stop aan
toevoer leidt binnen enkele seconden tot totaal bewustzijnsverlies. CA
reguleert actief de bloedtoevoer naar het brein door vasoconstrictie dan wel
vasodilatatie van de cerebrale arterieën te bewerkstellingen. Zo kan bij een
daling van de mean arterial pressure (MAP) door vasodilatatie meer bloed naar
het brein geleid worden, terwijl een stijging van de MAP resulteert in
vasoconstrictie. Een gestoorde CA verhoogt het risico op cerebrale hypoperfusie
tijdens dalingen van de systemische bloeddruk, bijvoorbeeld tijdens narcose.

Het kwantificeren van de integriteit van CA is uitdagend, omdat zowel de
bloeddruk als de CBF gemeten moeten worden over een wijd interval van
bloeddrukken. Bloeddrukmeting is eenvoudig, maar CBF kwantificeren volgens de
gouden standaard is erg invasief en tijdrovend.
De ontwikkeling van nieuwe technieken, zoals vinger-fotoplethysmografie en
transcraniële Doppler hebben het mogelijk gemaakt om niet-invasief, real-time
metingen te doen van de systemische bloeddruk en stroomsnelheid van bloed (V)
in de arteria cerebri media (MCA). Dit heeft het meten van CA sterk
vereenvoudigd. Daarnaast is ook het concept van dynamische CA geïntroduceerd.
In tegenstelling tot statische CA, beschrijft dynamische CA hoe snel cerebrale
vaten reageren op plotse bloeddrukveranderingen om de CBF te normaliseren.

In dit voorstel pogen we om (de grenzen van) CA te verhelderen in de
niet-cardiothoracale chirurgische populatie. Om dit te onderzoeken, meten we de
breinperfusie indices en bloeddruk (beide niet-invasief) in een cohort van
patiënten onder narcose. We streven ernaar breinperfusie indices te bepalen bij
MAP 60, 70, 80, 90 en 100 mmHg. Een waarde van MAP 60 mmHg is de geaccepteerde
ondergrens tijdens narcose en MAP 100 mmHg komt overeen met de gemiddelde
waarde in wakkere personen (RR 120/80 mmHg). Alle onderzochte waarden vallen
dus binnen de fysiologische normaalwaarden.

Om te corrigeren voor verschillende narcose-technieken, randomiseren we
patiënten om dampvormige, danwel intraveneuze anesthetica toe te dienen. Beide
technieken zijn geaccepteerde manieren van het induceren van narcose en beide
worden op dagelijkse basis gebruikt in het AMC, afhankelijk van de voorkeur van
de anaesthesioloog.

Het vaststellen van de relatie tussen statische en dynamische CA tijdens
narcose geïnduceerd door intraveneuze, danwel dampvormige anesthetica.

We stellen een single centre, open label trial voor in ASA-I of II
peroperatieve patiënten. Patiënten zullen gerekruteerd worden vanuit het
electieve operatierooster. Na inductie van narcose, voeren we metingen uit van
de cerebrale perfusie. Na het verzamelen van de data, wordt het onderzoek
peroperatief beëindigd. Er zal geen postoperatieve follow-up plaatsvinden.

De metingen bij proefpersonen zullen gedaan worden terwijl ze geopereerd
worden. Het volledige onderzoek neemt plaats onder narcose. Daardoor zullen
proefpersonen geen extra significante hinder ondervinden van de metingen. De
proefpersonen zullen ook geen voordelen hebben van het onderzoek.