Het effect van P-glycoproteïne transport inhibitie op brein mechanismen van sedatie en cognitieve achteruitgang na gebruik van antihistamine door gezonde vrijwilligers.

Een van de belangrijkste bijwerkingen van antihistamines is sedatie. Deze
sedatie kan zorgen voor een daling in werkproductiviteit, verhoogde afwezigheid
van werk of school en een verhoogd risico op verkeersongelukken. Antihistamines
zijn verdeeld in 1e generatie en 2e generatie medicijnen. De eerste generatie
antihistamines is sederend, de 2e generatie is mild sederend. Het wordt
aangenomen dat dit verschil in sedatie wordt veroorzaakt doordat 1e generatie
antihistamines door de bloed-hersenbarrière kunnen door hun grootte en hun
vetoplosbaarheid en daardoor dus centraal actief zijn.

Dit mechanisme kan echter niet geheel de verschillen in mate van sedatie
uitleggen. Wij gaan ervan uit dat de P-glycoproteïne efflux transporter in de
bloed-hersenbarrière ook van invloed kan zijn. Deze transporter pompt
verschillende stoffen actief uit het centraal zenuwstelsel (CZS), waardoor deze
stoffen zich niet kunnen binden aan histamine 1 receptoren in het CZS.

Aangenomen wordt dat als deze transporter geblokkeerd wordt, een normaal niet
sederend antihistaminicum (zoals 2e generatie cetirizine), dan wel sederende
effecten heeft, omdat het middel niet meer door de transporter uit het CZS
wordt gepompt.

Het doel van deze studie is om de effecten van de P-glycoproteïne transporter
te onderzoeken op cognitieve prestaties bij gezonde vrijwilligers. Daarnaast
zal ook gekeken worden naar de effecten hiervan op functional Magnetic
Resonance Imgaging (fMRI) om de effecten op hersenmechanismen van sedatie door
antihistamines aan te tonen.

Het design is een dubbel-blind, placebo-gecontroleerd, 2-wegs crossover design

Tijdens het onderzoek zullen door alle vrijwilligers de volgende testcondities worden doorlopen: 1. placebo en verapamil (120 mg) 2. cetirizine (15 mg) en verapamil (120 mg)

Vrijwilligers bezoeken de universiteit en worden begeleid door een van de
onderzoekers voor een lichamelijk onderzoek (45 minuten); voor een training van
de taken en een gewenning aan de scanner (2 uur); en 2 testperiodes van elk 6
uur (totaal 14,75 uur).

Tijdens het lichamelijke onderzoek en 2 keer tijdens iedere tesperiode (2 keer)
wordt een bloedmonster afgenomen (5mL). Tijdens de testperiodes voeren de
vrijwilligers 2 cognitieve taken uit en worden fMRI metingen uitgevoerd.

Zowel verapamil en cetirizine zijn al geruime tijd geregistreerd als
geneesmiddelen. Inname van zowel verapamil als cetirizine kan mogelijk
neveneffecten veroorzaken. Deze zijn echter doorgaans mild van aard.

Dit onderzoek is relevant voor het adequaat verschaffen van informatie over de
sederende effecten van antihistamines, in het bijzonder betreffende de effecten
van de P-glycoproteïne transporter. Vanwege het steeds toenemende gebruik van
antihistamines, is het belangrijk voldoende informatie te verkrijgen over de
mogelijke bijwerkingen van deze middelen. Advies over het gebruik van
antihistamines is van essentieel belang.